مدل بهینه سازی جانمایی دوربین های کنترل سرعت در راه های برون شهری به جهت پوشش بیشینه تصادفات

امروزه در بسیاری از کشورها، گرایش عمومی در انجام کنترل، نظارت و اعمال قانون با رویکرد به سمت روش های خودکار است. یکی از مهمترین این ابزارها، دوربین های ثابت کنترل سرعت است. در این مقاله سعی بر این می باشد تا با ارائه مدلی بمنظور جایایی دوربین ها، بر کارایی آنها و تخصیص منابع درنظر گرفته شده، بیافزاییم. دستیابی به این مهم در دو مرحله صورت می پذیرد. مرحله اول تعیین نقاط حادثه خیز و نقش سرعت بالا در هر یک که از طریق بررسی آمار تصادفات حاصل می گردد. مرحله دوم بکارگیری مدل ارائه شده بمنظور تعیین مقاطع نامزد جهت نصب دوربین های کنترل سرعت. لازم به ذکر می باشد که مدل ارائه شده باتوجه به کارایی، امکان پیشنهاد دادن از هر دونوع دوربین کنترل سرعت (ثابت و متحرک) را دارا می باشد. نمونه مورد درنظر گرفته شده، 75 کیلومتر ابتدای محور کرج- چالوس می باشد. با تحلیل انجام گرفته و استفاده از مدل پشنهادی معین گردید که به منظور کنترل هوشمند سرعت در محور مذکور، در مجموع به تعداد 19 عدد دوربین کنترلی (به تعداد 5 عدد ثابت و 14 عدد متغیر) نیاز می باشد.

کلیدواژه ها:

دوربین کنترل سرعت ، مکانیابی ، ایمنی ، مقاطع حادثه خیز