پهنه بندی مخاطرات طبیعی بر بستر کارکردهای نظام سکونتگاهی شهرهای مرکزی مازندران (مطالعه موردی: بابلسرتا نور)

بلایای طبیعی نظیر سیل، زلزله، گردباد و... در طول دوران حیات کره زمین همواره وجود داشته وخواهند داشت. در دهه های اخیر علی رغم پیشرفتهای علمی و تکنولوژیکی گسترده در پیش بینیحوادث، ساختمان سازی و مدیریت بحران، بلایا همچنان هزینه های سنگینی را به جوامع انسانی واردمی سازند. نکته مهم اینکه که اثرات بلایای طبیعی کاملاً از بین نمی رود بلکه می توان تنها اثراتمنفی آنرا متعادل ساخت. اهمیت بسیاری از پدیده های طبیعی به گونه ای است که برای پیش بینیمکان وقوع، شدت و دامنه اثرگذار آنها، نیازمند استفاده از لایه های مختلف اطلاعاتی می باشیم تا باتکیه با آنها و نقشه های پهنه بندی، سیاست ها و راهکارهای لازم به منظور متعادل ساختن اثرات منفیناشی از بلایای طبیعی را بر سکونتگاه های انسانی اتخاذ گردد. نواحی آسیب پذیر شهرها از جملهمناطقی هستند که می توان با شناخت پهنه بندی و سیاست گذاری درست در آنها زمینه کاهش اثراتمنفی ناشی از بلایا را فراهم آورد. این موضوع بویژه در ایران که شهرها از بافت های نامتجانس و درعین حال کهنه ای برخوردارند از اهمیت بالایی برخوردار است. در این تحقیق سعی می شود تا کاربردیک ابزار توانمند تحلیل اطلاعات در کلیه موارد شامل تولید و جمع آوری اطلاعات، طراحی پایگاهاطلاعاتی، مدل تحلیل اطلاعات و... در سه شهرستان بابلسر، محمودآباد و نور توضیح داده شود. تا بااستفاده از نتایج مطالعات، پهنه بندی محدوده های آسیب پذیر در برابر بلایای طبیعی حاصل شده وامکان اتخاذ راهکارهای لازم در حوزه سیاست گذاری مدیریت شهری میسر گردد.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی مخاطرات طبیعی و زیست محیطی ، نظام سکونتگاهی ، بابلسر تا نور