تحلیل عملکرد نرخ خطای سمبل در شبکه های مشارکتی کد گشایی و ارسال با استفاده از الگوریتم ژنتیک

شبکه های مشارکتی یکی از تکنیک های برتر برای نسل آتی سیستم های سیار هستند. در این شبکه ها روش های تخصیص توان برای ذخیره سازی توان ارسال و بهبود طول عمر سیستم بکار می روند. در این مقاله کارایی نرخ خطای سمبل در شبکه های مشارکتی کد گشایی و ارسال با آستانه گذاری و بدون آستانه گذاری بر عملکرد رله بررسی خواهد شد، همچنین روشی برای تخصیص توان به منظور حداقل نمودن نرخ خطای سمبل با استفاده از الگوریتم ژنتیک پیشنهاد می گردد. نتایج شبیه سازی ها نشان می دهند که آستانه گذاری و تخصیص توان با روش پیشنهادی موجب بهبود در عملکرد سیستم خواهد شد.

کلیدواژه ها:

نرخ خطای سمبل ، الگوریتم ژنتیک ، شبکه مشارکتی ، تخصیص توان ، رله کد گشایی و ارسال