مقایسه بین میزان هویت یابی پرخاشگری و شادکامی نوجوانان ورزشکار ورزشهای فردی با ورزشهای گروهی شهر اهواز

هدف این پژوهش مقایسه میزان هویت یابی، پرخاشگری و شادکامی نوجوانان ورزشکار ورزشهای فردی با ورزشهای گروهی شهر اهواز درسال 1131 می باشد. نمونه این پژوهش مشتمل بر 141 نفر از جامعه مذکور می باشد، شامل دو گروه 01 نفره، برای انتخاب از روش نمونه گیری دردستری استفاده گردید. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه سبک های هویت یابی بنیون و آدامز، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و پرسشنامه شادکامی آکسفورد می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمارتوصیفی مانند محاسبه فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، آزمون لوین)برای بررسی رعایت پیش فرض تساوی واریانس ها متغیرها(، آزمون کلموگروف اسمیرنف جهت رعایت پیش فرض نرمال بودن توزیع نمرات در جامعه(، تحلیل واریانس چند متغیری مانوا، آزمون تعقیبیLSD روش آلفای کرونباخ جهت محاسبه ضرایب پایایی، برای انجام تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از نرم افزار کامپیوتری spss نسخه هجدهم استفاده شده است. ضمناً سطح معنی داری دراین پژوهش α=0/05 تعیین شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که :- بین هویت یابی نوجوانان ورزشکار ورزش های فردی و گروهیاز لحاظ سبک هویت یابی آشفته، زودهنگام و به تعویق افتاده تفاوت معنادار مشاهده نمی شود ولی از لحاظ سبک هویتی پیشرفته تفاوت معنادار است. – بین پرخاشگری نوجوانان ورزشکار ورزش های فردی و گروهی در زمینه فیزیکی و خشم تفاوت معنادار مشاهده نمی شود اما در زمینه کلامی و خصومت تفاوت معنادار است. بین شادکامی نوجوانان ورزشکار ورزش های فردی و گروهی تفاوت معنادار مشاهده نمی شود. همچنین، نتایج نشان داد سطوح معنا داری همه آزمونها، بیانگر آن هستند که بین نوجوانان ورزشکار با سطح تحصیلات مختلف از لحاظ هیچ یک از متغییرهای وابسته سبک های هویت یابی، پرخاشگری و شادکامی تفاوت معناداری مشاهده نمی شود f= 1/ و 710 p= 1/547 به عبارت دیگر، نوجوانان ورزشکار با سطح تحصیلات مختلف از هویت یابی آشفته، زودهنگام، به تعویق افتاده پیشرفته، پرخاشگری و شادکامی تقریبا یکسانی برخوردارند.

کلیدواژه ها:

هویت یابی ، پرخاشگری ، شادکامی