توسعه تولید و انتقال در محیط تجدید ساختار یافته با در نظر گرفتن منابع تولید پراکنده تجدید پذیر با استفاده از الگوریتم ژنتیک

با توجه به اینکه در فضای تجدید ساختار یافته نهادهای حاضر مستقل هستند لذا توسعه شبکه انتقال و ظرفیت تولید مانند قبل میسر نیست. دراین ساختار باید از ابزار تشویقی برای توسعه استفاده کرد. در این مقاله مساله توسعه انتقال و تولید برای یک کمپانی حاضر در بازار برق بررسی شده و طی حل یک مساله بهینه سازی در یک افق زمانی 5 ساله، بهترین طرح برای احداث خطوط جدید و نصب مولدهای تولید پراکنده مشخص می شود. قیود مساله شامل محدودیت ظرفیت شبکه انتقال، محدودیت تامین بار و رزرو مورد نیاز شبکه، محدودیت تعداد خطوط متصل به یک شین می باشد. تابع هدف در راستای کاهش هزینه سرمایه گذاری و بهره برداری از منابع تولید پراکنده و خطوط انتقال جدید تعریف شده است. برای حل مساله از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. نتایج نهایی نشان می دهد در صورتی که سود مناسبی برای کمپانی های شرکت کننده در بازار وجود داشته باشد، توسعه تولید و انتقال به خوبی صورت می گیرد به گونه ای که رشد بار در طی سالهای مختلف به خوبی پاسخ داده می شود. همچنین استفاده از منابع تجدیدپذیر در بلند مدت می تواند با هزینه کمی، برق موردنیاز شبکه را تامین کند. حل همزمان مساله توسعه تولید و انتقال می تواند مناطقی که دارای پتانسیل تولید انرژی تجدیدپذیر هستند را به شبکه سراسری متصل کند

کلیدواژه ها:

بازار برق ، رفاه اجتماعی ، برنامه ریزی توسعه شبکه انتقال ، برنامه ریزی توسعه نیروگاه