الگوی های تحلیل تغییر کاربری زمین شهری و ناحیه ای: رویکرد نظری و مدل سازی

زمین و الگوی تغییر آن، بخش مهمی از اندیشه های برنامه ریزی و سیاس ت گذاری های شهری – منطقه ای را به خوداختصاص می دهد. به همین دلیل می توان اظهار داشت که تئوری ها و مدل های کاربری زمین، از جمله قدیمی ترین و پرچالش ترین تئوری های مرتبط با موضوعات برنامه ریزی های کالبدی و فضایی به شمار می روند. به دلیل ورود اندیشه های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به قلمرو تحلیل های فضایی، طی دو قرن اخیر تئوری ها و مدل های کاربری زمین نیز تحت تاثیر این اندیشه ها قرار گرفته و به تبع آن روش ها و تکنیک های متعددی نیز جهت تبیین الگوهای تغییر زمین ایجاد و مورد استفاده قرار گرفت و طی چند دهه اخیر و بویژه از دهه 80 میلادی به بعد با توسعه ابزارهای تکنولوژیکی و داده سازی از یک سو و گسترش ابزارهای نوین تحلیل داده ازسوی دیگر، حوزه تغییر کاربری زمین، دگرگونی گسترده ای را تجربه کرده است . از سوی در دهه 1960 میلادی، با توسعه روشهای کمی در برنامه ریزی شهری و منطقه ای، الگو ها و مد لهای تغییر کاربری زمین، که هریک از رهیافت های نظری جداگانه ای منتج شده بودند کاربرد بسیاری در حرفه برنامه ریزی شهری یافتند. در این راستا بررسی رویکردهای تحلیل تغییر کاربری زمین و همچنین مدل ها و روش های تفسیر و تحلیل داده های آن می تو اند از سوی به درک جامعی از رویکردهای نظری در این حوزه دست یافته و نیز در بسط شیوه های علمی مرتبط با تئوریهای کاربری زمین و مدل ها موثر باشد

کلیدواژه ها:

تغییر کاربری زمین ، مدل سازی ، شیه سازی