نقش واحد همسایگی در ایجاد تعاملات بین ساکنین یک مجتمع مسکونی (مطالعه موردی مجتمع مسکونی آسمان در قزوین)

با توجه به عملکردی بودن بناهای امروزی، از مجتمع های مسکونی می توان، به عنوان پیچیده ترین و اساسی ترین بناهای عملکردی در عرصه معماری قرن بیستم نام برد. یکی از مهمترین عوامل عملکردی در مجتمع ها، تعاملات انسانیست، که برای پر رنگ تر شدن و افزایش تعاملات، نیاز به فضاهایی جهت بهبود روابط انسانی می باشد، تا بتوان آنها را در قالب واحد همسایگی تشریح نمود. در این راستا به بررسی مجتمع مسکونی آسمان در قزوین پرداخته میشود؛ جامعه آماری مورد بررسی این پژوهش به صورت تصادفی از بین ساکنان این مجتمع مسکونی بوده است. بوسیله استدلال استقرایی، داده های پرسشنامه ها و مصاحبه و روش پیمایشی و میدانی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته. این بررسی، حاکی از وجود یک واحد همسایگی در مقیاس خرد می باشد که حداکثر چهار خانوار با شرایط اجتماعی و اقتصادی تقریبا همسان بتوانند از آن استفاده نمایند در این صورت واحد همسایگی نقش موثرتری در بهبود روابط و تعاملات انسانی خواهد داشت. و در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده، سعی در مشخص کردن الگوهای عملکردی در مجتمع های مسکونی می کند.

کلیدواژه ها:

واحد همسایگی ، تعاملات ، مجتمع مسکونی ، عملکرد