بررسی تاثیر حس تعلق به مکان آموزشی در جهت رشد و شکوفایی خلاقیت دانش آموزان

در طراحى بسیارى از فضاهاى آموزشى، به جنبه هاى روحى و روانشناختى دانش آموزان کمتر توجه شده است. به نظر روان شناسان محیط، محیط آموزشى باید به گونه اى طراحى شود که یادگیرى در آن آسان و خوشایند باشد. نیاز روز افزون کشور ما به گسترش فضاهاى آموزشى ، یکى از مشکلات اساسى جامعه است که بایستى بدان پرداخته شود. متأسفانه اغلب فضاهاى آموزشى مدارس کشور سازگارى لازم را با ویژگى هاى روانشناختى دانش آموزان ندارند و بدین لحاظ مى توانند بر عملکرد دانش آموزان و میزان خلاقیت آنان تأثیرگذار باشند. در این تحقیق هدف بررسى و ارزیابى حس تعلق به مکان آموزشی در جهت رشد و شکوفایی خلاقیت دانش آموزان است؛ چرا که ایجادرغبت و حس علاقه مندى به محیط آموزشى، از عوامل مؤثر در برداشت دانش آموزان ازمحیط مدرسه و نهایتاً سبب شکوفایی خلاقیت در آنها می گردد. روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش توصیفى از نوع پس رویدادى على– مقایسه اى مى باشد. جامعه آماری پژوهش مشتمل برکلیه هنرستان های دخترانه شهرکرمان است. به منظور اجرای طرح پژوهشی، از میان دو ناحیه آموزش و پرورش کرمان، یک ناحیه به تصادف انتخاب گردید. نتیجه این که بروز کارهای خلاقانه بین دوگروه مدارس الف و ب در آزمون حس تعلق به مکان در زیر مجموعه هاى وجود کارگاه اختصاصی یا عدم وجودآن تفاوت معناداری وجود دارد

کلیدواژه ها:

روان شناسى محیط ، محیط آموزشى ، حس تعلق به مکان ، نگرش دانش آموزان ، کلاس _کارگاه