جایگاه معماری تعامل گرا در تداوم پایداری بررسی تأثیر بر آموزشهای زیست محیطی

معماری تعامل گرا یاInteractive Architecture با عناوین مشابه هوشمند و معماری منعطف در اواخر قرن گذشته به عنوان فصل مشترک علوم نوین مطرح گردید. حد استفاده از این فناوریها و اینکه در چه مواقعی عنوان تعامل گرا به خود می گیرد هنوز سوال برانگیز می باشد. شاید مطرح شدن فناوریهای نوین با رویکرد آموزشی و تاکید بر جایگاه ارزشمند منابع طبیعی به مشخص شدن این مرز کمک کند. آنچه در این مقاله که به روش مطالعه کتابخانه ای و بررسی نمونه های مطرح دنیا انجام گرفته پیش رو است، ارتباط مقوله پایداری، آموزش زیست محیطی و فناوری های نوین را برای درک جایگاه معماری تعامل گرا مطرح نموده.ادراک گری و احساس گری تفاوت دریافت انسان و محیط است که با پیشرفت فناوری این دو مشابه هم می گردند و ادراک فرد جزیی از محیط پیرامونی و این حد متعالی معماری تعامل گرا خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تعامل گرایی ، ادراک محیطی ، آموزش زیست محیطی ، واقعیت افزوده