نقش خانواده در انتقال ارزشهای دینی و اخلاقی

هدف از تربیت دینی آن است که مربی چه در مقام معلم و چه در مقام والدین ، شور و شوق فطری کودک را نسبت به جلال و جمال الهی پرورش دهد و از رهگذر آن ، فضائل اخلاقی را به ملکات اخلاقی مبدل سازد. فرزند امانتی است که به پدر و مادر سپرده شده ، قلب پاک او ؛ نفیس ، ساده و بی آلایش است ، آنچنان که پذیرای هر نقشی و رو کننده به هر سو می باشد. از این رو اگر به کارهای خیر میل پیدا کند و نیکبختی هر دو جهان را به کف آرد ، پدر و مادرش در این پاداش سهیم اند و اگر مانند چهار پایان رها شود و به بدی ها رو آورد و به هلاکت دچار شود ایشان نیز در فرجام زشت او با وی شریکند. خانواده نخستین محلی است که در آن طفل خاطره ای مطبوع یا نامطبوع پیدا می کند. احساسات و عواطف قوی یا ضعیف به دست می آورد. محلی ایده آل برای تمرین مهر و عاطفه ، انس و الفت و یگانگی و مهرورزی است. در این میان نقش مادر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مادر بارزترین منشاء آسایش و عالیترین منبع سعادت خانواده است. نقش مادر در ایجاد جنین و فراهم کردن زمینه برای رشد و تکامل آن فوق العاده مهم است طبیعت زن در آفرینش آماده برای مسئولیت تربیتی فرزند است

کلیدواژه ها:

اسلام ، خانواده ، دین ، اخلاق ، فرزند