عوامل معماری تاثیرگذار درکیفیت اجتماع پذیری فضاهای تفریحی نمونه موردی:مجموعه فرهنگی باغ آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی

شرایط زندگی امروز و ماشینی شدن زندگی ها باعث دگرگون ساختن بسیاری از مفاهیم شده است. نادیده گرفتن ارزش های اجتماعی،فرهنگی و هویتی نهفته در فضاهای عمومی، بی توجهی به ارتقای کیفیت های محیطی را در بر داشته است؛ وسبب شکل گیریفضاهایی مردم گریز شده است.در راستای افزایش کیفیت زندگی و حیات اجتماعی شهروندان نظریات بسیاری بر مبنای شرایط و تجربیات مختلف مطرح شده است. مجموعه های تفریحی به عنوان فضاهای عمومی نقش مهمی در ارتباط افراد با یکدیگر را دارند. در این پژوهش موضوع اجتماع پذیری فضاهای معماری تفریحی بررسی تجربی شده است. پاسخگویی به نیازهای اجتماعی انسان مستلزم وجود فضا و قرارگاه کالبدی می باشدو فضاهای عمومی ظرفیت بالایی در پاسخ به این جنبه از حیات انسان در فضای شهری محسوب می شود. هدف پژوهش بررسی تعاملات اجتماعی در فضاهای تفریحی و دستیابی به عوامل معماری تاثیر گذار است. تعاملات اجتماعی فردی و فرافردی در فضاهای عمومی حائز اهمیت شمرده می شود؛ روش پژوهش ابتدا با مرور منابع و سوابق مورد بررسی قرار گرفته و سپس از نوع آزمون فرضیه با مطالعه موردی فضاهای تفریحی شهر مشهدآرامگاه فردوسی ، از طریق نظرسنجی با فنون پرسشنامه و با حضور در محل تدوین گردیده است. داده ها در نرم افزار آماری SPSS تحلیل همبستگی شدند. پس از بررسی وضع موجود وتحلیل داده ها به اولویت های معماری در اجتماع پذیری و ارتقای تعاملات اجتماعی در فضای باغ آرامگاه پرداختیم؛ وبر اساس نتایج به دست آمده به این سوال که کدام عوامل معماری در دستیابی به بهبود تعاملات-اجتماعی بین فردی و فرافردی تاثیر بیشتری دارد، پاسخ داده شده است؛ و از آزمون فرضیه نتیجه پژوهش مبنی بر وجود رابطه مستقیم بین عامل های کالبدی-فضایی و تعاملات اجتماعی حاصل می گردد.