آن پنهان مقرنس در معماری ایرانی

مقرنس یکی از زیباترین تزئینات معماری اسلامی ایران است . این آرایه پیش از اسلام نیز در معماری ایران وجود داشته که بعد از اسلام رنگ وبوی تازه ای به خود گرفته وبا پیشرفت چشمگیری روبه رو می شود . مقرنس در ابتدا یک عنصر کاربردی بوده که برای تبدیل مستطیل به دایره ایجاد گنبد استفاده می شد و سپس به یک عنصر سه بعدی تزئیناتی مبدل شد که از تعداد کم و بیش سطوح برآمده و فرورفته تشکیل می شود . عده ای مقرنس را صرفاً تزئیناتی فریبنده می خوانند. در حالیکه مقرنس همزمان مفاهیم متعددی را نمایش می دهد که در این مقاله به این مفاهیم پرداخته شده است. این عنصر تزئینی زیبا با ساختار سه بعدی اش در آن واحد مفاهیمی همچون نظم، وحدت در کثرت، عروج از زمین به آسمان را به نمایش می گذارد. همچنین مقرنس زینت را که به عنوان یکی از پایه های تصویری هنر اسلامی ارزیابی شده است و توجه به مرکز و نوری که به بلور مبدل شده است که همان نور الهی است، را نشان می دهد. جمع آوری اطلاعات مقاله بر اساس روش کتابخانه ای می باشد. تمامی این عوامل حاکی از آن است که مقرنس یک عنصر صرفاً تزئینی نیست ومعانی والایی را به همراه دارد، که آن را با ظرافت خاصی به ناظر خود انتقال می دهد .

کلیدواژه ها:

مقرنس ، معماری اسلامی ، هنر مقدس ، تزئینات اسلامی