تعریف صورت هنر با بررسی خلاقیت های مطلق و نسبی و خلاقیت از معنا به ماده وخلاقیت آزاد

به گفته تیتوس بور کهات ،هنر اساسا صورت است.این سخن ممکن است در نظر نخست تعجب بر انگیز باشد ،زیرا عادت ما بر این است که صورت و معنی و ظاهر و باطن را در مقابل یکدیگر قرار دهیم ،این را اعتبار بدانیم وآن را بی اعتبار . ولی در نگرش متا فیزیکی چنین نیست در اینجا صورت از همان اهمیتی برخوردار است که معنی . بی وجود صورت ، معنی امکان جلوه گری نمی یابد ،چه در هستی و چه در اثر هنری . پس نه صورت ، صوری است و نه ظاهر ، ظاهری . به همین خاطر هرگز نباید اهمیت فراوان صورت را نادیده گرفت که تنها راه ممکن برای مواجهه با بیصورت محض است. . بی اهمیت شمردن صور نتیجه نفهمیدن معنایی است که در مابعد الطبیعه سنتی مد نظر است. در بنیاد این اشتباه به غلط صورت را به جای محدودیت حد شیء می گیرد و فکریااندیشه به معنای ذهنی کلمه را چیزی مهمتر از صورت می انگارد.نوشتار حاضر سعی بر آن دارد تا اولا تعابیر و فرایندهای ذهنی ای را که به نحوی ناظر به صورت و معنا می باشند معرفی نموده و دوم ،اهمیت و تاثیر آنهارا در اشاعه و ارتقا فرهنگ و دیدگاههای عمومی و بیان معنا و محتوا در تحت تعریفهای مختلف از صورت بیان نماید .وسوم، این پژوهش سعی در تعریفی از صورت )هنر( دارد که با تعاریفی که از خلاقیت خلاقیت های مطلق و نسبی و خلاقیت از معنا به ماده وخلاقیت آزاد به بررسی صورت می پردازد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت تفسیری توصیفی میباشد .بخش عمده ای از پژوهش حاضر براساس مطالعات کتابخانهای تنظیم – شده است. این مطالعات و دادههای اولیه پژوهش را تکمیل کرده و بستری فراهم آورده اند که نتایج نهایی پژوهش متکی بر آنها است

کلیدواژه ها:

صورت ، هنر ، خلاقیت ، نمادگرایی ، معنا