حق داشتن وکیل از منظر حقوق بشر و حقوق ایران

حق برخورداری از وکیل، از مهمترین شروط فرایند دادرسی عادلانه در محاکم داخلی و بین المللی میباشد. این حق لازمه ومقدمه اجرای مطمئن حق دیگری است که در اسناد حقوق بشری «حق دفاع» نامیده می شود. اغلب محکوم، از حقوق قانونیخود مطلع نیست و نمی تواند ادعاهای خود را آن گونه که باید و شاید به سمع قضات برساند از این رو حق داشتن وکیلیکی از تضمینات حقوق دفاعی متهم است که در اسناد بین المللی متعددی مورد تصریح قرار گرفته است. به عنوان مثال دراعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاقین حقوق مدنی و سیاسی و میثاق حقوق اقتصادی و فرهنگی، اجتماعی به این حق مسلممتهم تأکید شده است. از آنجایی که امروزه تخصص حرف اول را میزند به همین اعتبار در اکثر کشورهای دنیا وکالت الزامیشده است. در جمهوری اسلامی ایران نیز شرکت وکیل مدافع در جرائم مستوجب قصاص نفس، اعدام، رجم و حبس ابداجباری می باشد و بالطبع باید به اندازه کافی وکیل وجود داشته باشد. علاوه بر این مطابق اصل 35 قانون اساسی جمهوریاسلامی ایران در همه دادگاه ها طرفین حق دارند برای خود وکیل انتخاب کنند و اگر توانایی انتخاب وکیل را نداشته باشند،باید برای آنها امکانات تعیین وکیل فراهم شود. قانونگذار برای اشخاصی که توان پرداخت دستمزد وکیل را ندارند، امکاناستفاده از وکیل معاضدتی را پیش بینی نموده است.

کلیدواژه ها:

حق داشتن وکیل ، حقوق بشر ، حقوق ایران ، حقوق عمومی ، حقوق مدنی