زوال داوری در نظام حقوقی ایران

موافقت نامه داوری که توافقی است بین طرفین تا حل اختلاف را به افراد مورد اعتماد خود واگذار کنند ممکن است به صورتشرط داوری و یا در قرارداد جداگانه باشد. با توجه به قانون آیین دادرسی مدنی می توان موافقت نامه داوری را به صورت شفاهییا کتبی منعقد نمود. گاهی موافقت نامه داوری با تمام شرایطی که قانونگذار پیش بینی کرده منعقد می شود اما به عللی قبل ازصدور رای زوال می یابد. که یکی از این علل توافق طرفین بر عزل داور است زیرا داوری عقدی است لازم بنابراین هیچ یکازطرفین نمی توانند یکجانبه آن را فسخ نمایند که این توافق واقاله باید به صورت کتبی باشد. گاهی یکی از طرفین با وجودموافقتنامه داوری برای حل اختلاف به دادگاه رجوع می کند وطرف دیگر باحضور در جلسه اول سکوت می نماید و نسبت بهصلاحیت دادگاه ایرادی به عمل نمی آورد که برخی این را یعنی اقاله ضمنی را موجب زوال داوری می دانند.علاوه بر آن داوریبه حجر یا فوت یکی از طرفین از بین میرود در حالیکه این خصوصیت عقود جایز است و داوری عقد لازم است. و همچنین گفتهمی شود :اگر موضوع داوری به جهتی منتفی شود داوری نیز منتفی به انتفای موضوع خواهد بود.باید گفت بر خلاف عقیده برخی اقاله ضمنی را نمی توان موجب زوال داوری دانست زیرا با توجه به قانون آیین دادرسی مدنیتراضی طرفین باید به صورت کتبی باشد پس قانونگذار برای اقاله تشریفات خاصی را شرط دانسته که باید رعایت شود . داوریبه فوت یا حجر یکی از طرفین ازبین می رود و این با لازم بودن عقد مغایرت ندارد زیرا داوری عقدی است لازم که قائم بهشخص هست. و همچنین این سخن که اگر موضوع داوری به جهتی منتفی شود داوری منتفی به انتفای موضوع خواهد بود . بااین کلیت قابل دفاع نیست و باید به قصد طرفین توجه کنیم.

کلیدواژه ها:

داوری ، موافقت نامه داوری ، زوال داوری