رژیم جریان در سرریزهای کنگره ای قوسی

سرریزها از جمله سازه های مورد استفاده در سدها و کانال های انتقال آب می باشند که با هدف تنظیم سطح آب و کنترل جریان احداث می گردند. یکی از راه کارهای موثر و اقتصادی جهت افزایش راندمان سرریزها، استفاده از تاج زیگزاگی یا سرریز کنگره ای می باشد. در این نوع سرریزها، با افزایش طول تاج در یک عرض مشخص، ظرفیت عبور جریان بیشتر می گردد. از جمله مسائل مهم در طراحی سرریزها، تغییرات رژیم جریان از لحاظ هواگیری و پتانسیل وقوع کاویتاسون در پایین دست تاج می باشد. این تحقیق آزمایشگاهی به بررسی تأثیر سه پارامتر بی بعد نسبت بار هیدرولیکی به ارتفاع تاج (H₀/P)، زاویه انحنا(Θ) و زاویه دیوار سرریز (α) بر نحوه تغییرات رژیم جریان در سرریزهای کنگرهای قوسی قرار گرفته در داخل مخزن می پردازد. نتایج نشان می دهد که با افزایش بار هیدرولیکی، جریان از نظر شرایط هواگیری، بترتیب چهار مرحله چسبندگی، هواگیری، خفگی و هواگیری مجدد را پشت سر خواهد گذاشت. با افزایش Θ و کاهش α که افزایش طول تاج را در پی دارد، مراحل مختلف هواگیری جریان در مقادیر کمتری از H₀/P آغاز می گردد. ضمناً مرحله هواگیری مجدد خاص سرریزهای قوسی خطی (Θ>0⁰ و α=90⁰) می باشد. بترتیبی که بازای H₀/P>1جریان از دو گوشه کناری سرریز مجدداً هواگیری کرده و زنجیرهای از هوا بشکل حلزونی و چسبیده به وجه پایین دست آن شکل گیرد.

کلیدواژه ها:

سد ، سرریز کنگره ای قوسی ، بارهیدرولیکی ، رژیم جریان