ارزیابی قابلیت اتصال ناحیه غنی از سیستئین در انتهای آمینوی متالوتیونین تیپ1 برنج(OsMTI-) Ib به فلز کادمیوم از طریق حذف ناحیه غنی از سیستئین در انتهای کربوکسی

متالوتیونین ها (MT) پروتئین هایی غنی از سیستئین هستندکه از طریق گروه تیول آمینو اسیدهای سیستئین به فلزات متصل می شوند. مشخصه ی پروتئین های تیپ 1، 2 و 3 MT گیاهی وجود دو دمین غنی از Cys دردوانتهای آمینو و کربوکسی پروتئین است که توسط یک ناحیه فاصله اندازعاری از Cys از هم جدامی شوند. مطالعات قبلی نشان داده که تیپ1 متالوتیونین گیاهی قابلیت اتصال به فلزاتی مانند کادمیوم را دارند، اما تاکنون قابلیت اتصال هر انتها به طور جداگانه و مستقل از هم مورد بررسی قرار نگرفته است. در این مطالعه به منظور بررسی نقش انتهای آمینو درقابلیت جذب فلز فقط قسمتی از ژن که ناحیه انتهای آمینو را کد می کند (N-OsMTI-1b ) با استفاده از PCR تکثیر شد. محصول حاصل در پلاسمید pET41a همسانه سازی و به باکتری E.coli سویه Rosetta(DE3) منتقل شد. بیان هترولوگ N-OsMTI-1b مورد تایید قرارگرفت و خالص سازی شد. باقرار دادن فرم نوترکیب و خالص OsMTI-1b و N-OsMTI-1b در معرض کادمیوم و واکنش DTNB با پروتئین های انکویه شده قابلیت جذب با کادمیوم در شرایط این ویترو برای دو پروتئین نو ترکیب OsMTI-1b و N-OsMTI-1b بررسی شد. به نظر می رسد ناحیه انتهای آمینو در این پروتئین به طور مستقل از ناحیه انتهای کربوکسی نیز قابلیت اتصال به کادمیوم را دارد.

کلیدواژه ها:

متالوتیونین ، انتهای آمینو ، پروتئین نوترکیب ، DTNB