بررسی اثرات دو الیسیتور غیر زیستی برمیزان والرتیک اسید در ریشه های موئین سنبل الطیب (Valeriana officinalis L.)

در این تحقیق اثرات دو الیسیتور غیر زیستی شامل منیزیم و کلسیم بر میزان تولید و الرنیک اسید از طریق ریشه های موئین گیاه سنبل الطیب مورد بررسی قرارگرفت. روش ها: به منظور القای ریشه های موئین از سویه A13 باکتری اگروباکتریوم رایزوژنز استفاده شد. برای تایید تراریخت بودن ریشه ها وعدم آلودگی، واکنش PCR برای تکثیر اختصاصی ژن rolB و virD انجام گردید. ریشه های موئین بدست آمده در محیط کشت موراشیک واسکوگ در بیست و سومین روزه کشت از طریق نمک های منیزیم و کلسیم (درغلظت های 2، 4 و 6 برابری محیط کشت MS نرمال)به مدت 3 و 7 روز تیمار شده و ریشه ها بعد از 8 هفته رشد در محیط کشت بدون الیسیتور برداشت شدند. پس از عصاره گیری میزان والرنیک اسید توسط دستگاه HPLC اندازه گیری شد.نتایج: نتایج بدست آمده نشان داد که غلظت و مدت زمان تیمار باالیسیتور دو فاکتور مهمی هستند که میزان تولید والرنیک اسید را تحت تاثیر قرار دادند. بیشترین مقدار والرنیک اسید (1/11 میلی گرم بر گرم ماده خشک، 5/52 برابر شاهد، 0/20 میلی گرم برگرم ماده خشک) مربوط به تیمار ریشه های موئین با 6 برابر کلسیم به مدت 3 روز بود.

کلیدواژه ها:

ریشه های موئین ، الیسیتور ، باکتری اگروباکتریوم ، سنبل الطیب