تعیین تنوع ژنتیکی لاین های امید بخش برنج از نظر تحمل به شوری با استفاده از نشانگر SSR مولکولی

جهت بررسی تنوع ژنتیکی میان 89 ژنوتیپ امیدبخش برنج و 2 رقم پوکالی (شاهد SSR در این تحقیق 7 نشانگر مولکولی شاهد حساس) استفاده گردید.این نشانگرها بین والدین و ارقام شاهد چندشکلی نشان داده و قادر به تفکیک ) IR متحمل) و 29(0/375) RM 0/360 ) و 315 ) RM به ترتیب در نشانگرهای 261 (PIC) ژنوتیپ ها بودند. حداقل و حداکثر درجه چند شکلی RM 0) به تریتب در نشانگرهای 5 / دیده شد. هم چنین کم ترین میزان هتروزیگوسی مکان ژنی (صفر) و حداکثر میزان آن ( 23 انجام گرفت و بر اساس دندروگرام UPGMA به روش SM تعیین گردید. تجزیه کلاستر با استفاده از ضریب تشابه RM و 493 حاصل نشان داد که ژنوتیپ ها در 2 گروه قرار گرفتند. گروه اول 40 درصد ژنوتیپ ها را به همراه شاهد متحمل (پوکالی) دربر گرفت و گروه دیگر سایر ژنوتیپ ها و شاهد حساس را در یک گروه قرار داد که بیان می کند این 2 گروه از نظر ژنتیکی با و در تجزیه خوشه ای (با (MAS) هم متفاوت می باشند. ژنوتیپ طارم نوک سیاه در گزینش توسط نشانگرهای مولکولیبا شاهد متحمل) به عنوان ژنوتیپ متحمل به شوری شناخته شد. پیشنهاد می گردد که (SI = 1/ بیشترین شاخص تشابه ( 00 ،(PIC = 0/ با میزان بالای هتروزیگوسی و کارایی تفکیک ژنوتیپ ها و نیز میزان بالای درجه چند شکلی( 370 RM نشانگر 493جهت ارزیابی تنوع ژنتیکی تحمل به شوری در لاین ها و ارقام امید بخش برنج به عنوان نشانگری ممتاز قابل استفاده می باشد.

کلیدواژه ها:

UPGMA ، تحمل به شوری ، تنوع ژنتیکی ، نشانگرهای ریزماهواره