کمینه سازی مصرف آب و تولید فاضلاب در صنعت

آب به عنوان جزیی از محیط‌زیست و نیز مولفه بنیادی برای هر الگوی توسعه، جایگاه محوری و با اهمیتی در مبحث توسعه پایدار بخش صنعت و معدن دارد. صدها سال است که کمبود آب در مناطقی از جهان خصوصاً خاورمیانه بیش از هر جای جهان نقش اصلی را در روند توسعه ایفا می‌نماید و جمهوری اسلامی ایران به عنوان بخشی از خاورمیانه از این قاعده مستنثی نبوده در حال حاضر به شدت با کمبود منابع آب مواجه است. هر چند طی سال‌های گذشته اقدامات گسترده‌ای برای افزایش عرضه آب در قالب اجرای طرح‌های سدسازی و اجرای طرح‌های انتقال آب بین حوضه‌ای در کشور به اجرا درآمده است ، هنوز کمیابی این ماده حیاتی در اکثر نقاط کشور کاملاً مشهود بوده و روند موجود افزایش جمعیت کشور از حادتر شدن این مسئله در آینده نزدیک حکایت دارد. از سوی دیگر مصرف بیرویه آب و تخلیه حجم زیادی از پساب های تصفیه شده و تصفیه نشده شهری، صنعتی و کشاورزی نیز طی سال‌های اخیر بر منابع پذیرنده، باعث تشدید آلودگی منابع محدود آب در کشور شده که پیامدهای آن را در اکثر مناطق کشور می‌توان مشاهده نمود. براین اساس طرح موضوع مسائل و مشکلات آب در کشور و محدودیت‌های آن در برنامه‌های توسعه کشور حائز اهمیت خواهد بود. در این مقاله تلاش می‌شود تا در ابتدا تصویری از وضعیت منابع آب و مصرف آن در کشور ارایه شده و در ادامه روندهای مصرف آب در ایران و چند کشور منتخب جهان مقایسه گردد. در نهایت با استناد به این بررسی‌ها، رویکردهای اجرایی دارای اولویت فنی اقتصادی و زیست محیطی جهت کاهش مصرف آب و تولید فاضلاب در بخش صنعت کشور بویژه تکنیک water Pinch مورد تاکید قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، استفاده مجدد و بازگردانی آب ، هزار سوم ، water Pinch