تعیین روابط فیلوژنتیکی اکوتیپ های زراعی و وحشی گلرنگ بوسیله نشانگرهای مولکولی

برای استفاده از ذخایر ژنتیکی بین گونه ای در برنامه های اصلاحی، آگاهی از فاصله ژنتیکی گونه ها ضروری است، زیرا تلاقی بین گونه های نزدیکتر موف قتر می باشد. به همین منظور، برای تعیین روابط خویشاوندی 3 گونه مختلف گلرنگ یعنی Carthamus tinctorius (شامل 8 ژنوتیپ زراعی)، C. oxyacantha (شامل دو اکوتیپ تهران و اصفهان) و C. lanatus (اکوتیپ گرگان) از نشانگرهای ISSR استفاده شد. دی ان ای استخراج شده از نمونه های گیاهی (مجموعاً 39 نمونه) با 6 آغازگر ISSR در واکنش زنجیره ای پل یمراز تکثیر گردید و محصولات حاصل روی ژل اکریلامید 6 درصد الکتروفورز شدند و داده های حاصل از امتیازدهی باندها با نرم افزار POPGENE32 تجزیه شدند. درصد باندهای چندشکل در ژنوتیپ های گونه زراعی، گونه لاناتوس، گونه اوکسیاکانتا از اصفهان و گونه اکسیاکانتا از تهران، به ترتیب 26/85، 27/78، 67/59 و 43/52 درصد بود. میزان شاخص تنوع شانون از 13/8 درصد در گونه لاناتوس (کمترین) تا 25/8 درصد در گونه اوکسیاکانتای اصفهان (بیشترین) متغیر بود. همچنین براساس فاصله ژنتیکی نئی، بیشترین فاصله ژنتیکی بین دو گونه لاناتوس و گونه زراعی و کمترین فاصله ژنتیکی بین دو اکوتیپ از گونه اکسیاکانتا وجود داشت. بر اساس تجزیه خوشه ای با روش UPGMA گونه زراعی و گونه اکسیاکانتا در فاصله ژنتیکی 9/13 در یک گروه قرار میگیرند که نشان دهنده قرابت ژنتیکی بیشتر بین گونه زراعی و گونه اوکسیاکانتا می باشد. همچنین این احتمال که هر دو گونه زراعی و اوکسیاکانتا از یک جد مشترک نشأت گرفته باشند را تقویت می نماید. همچنین نتایج نشان داد که نشانگر ISSR برای مطالعه روابط فیلوژنیک مناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

اکوتیپ ، چندشکلی ، رابطه خویشاوندی ، نشانگر ISSR