تبین شاخص های آمادگی در مدیریت بحران در مدیریت شهری (نمونه موردی شهر پاوه)

مدیریت بحران همواره با چالش های اساسی در ابعاد ارزیابی میزان آمادگی، پاسخ و بازسازی خسارت های ناشی از سوانحمواجه است. امروزه عدم توجه مناسب به شاخصهای حیاتی مدیریت بحران در زمینه های آمادگی در برابر خطر میزاندامنه خسارات را در مراحل سه گانه مدیریت بحران افزایش داده است. تحقیق حاضر نوشتاری در جهت ارزیابی مهمترییشاخصه های آمادگی و دستیابی به یک سری شاخص برای ارتقاء اهداف مدیریت بحران می باشید . در تحقیق حاضر 100عدد پرسشنامه در جهت ارائه مهمتری شاخص ها به نظرسنجی مدیران شهری درامده و برای محاسبه پایایی از 10 درصدنمونه ها، ابتدا نظریات افراد صاحب نظر جمع آوری و متغیرهای اصلی تعییر گردید و روایی آن نیز از روش آلفای کرونباخاستفاده شده که ضریب معنی داری سئوالات 75% محاسبه گردیده است. نتایج تحقیق نشان می دهد شاخصه های همچون فناوری سیستمهای مورد نیاز 73/2، برنامه ریزی لجستیک 71/1، درآمد ملی بر حسیب سیرانه 75/7، به هنگام کردن ضوابط و مقررات بر اساس زمان 74/1 و شبکه اعلام خطر 71/9 بالاتری درصد ارزش را در این بین به خود اختصاص دادند. سرمایه گذاری مناسب در جهت بهینه کردن ای شاخصها در شهرها میزان خسارات جانی و مالی را در حد چشمگیری کاهش خواهد داد. ایجاد نظام جامع مدیریت بحران برای چاره جویی در برابر بحرانها از مهمترین اولویت ها برای تحقق یک مدیریت بحران کارآمد و مناسب در شهر پاوه و دیگر شهرهای کشور اسیت . شاخص ها اصولا یک راهکار برای بحران نیستند، بلکه دریچه ای برای رسیدن به اهداف بلند مدت مدیریت بحران جهت کنترل مناسب بحرانها می باشندتبین شاخصها ی پاسخگویی در مدیریت بحران قدرت، سرعت عمل و میزان تجربه مارا برای مدیریت بحرانها تا حد زیادیافزایش می دهد.