ارزابی پایداری شهری در بافت های روستایی میاندوآب

شهرها به عنوان یک سیستم به واسطه کمک به تأمین اهداف انسانی تداوم یافته اند . اگرچه شهر دارای یکقدمت بیش از ده هزار ساله در تاریخ می باشد، اما تنها در دویست سال اخیر است که شهرها به عنوان بارزترینویژگی انسان و جمعیت بشری نمود پیدا کرده اند. شهرها به عنوان عامل اصلی ایجاد کننده ناپایداری در جهانبه شمار می روند و در واقع، پایداری شهری و پایداری جهانی هر دو به مفهومی واحد هستند. بر این اساس باتوجه به پیچیدگی ذاتی شهرها و ابعاد مختلف تاثیر گذاری آنها، شناخت عوامل اصلی و کلیدی در جهتدستیابی به پایداری شهری ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه بررسی میزان رضایتمندی شهرونداناز سرزندگی و پایداری محیط زندگی خود در بافت های روستایی شهر میاندوآب است. نوع مطالعه تحلیلی -توصیفی بوده و از آزمون های آماری نظیر مان ویت نی، کروسکال والیس، پیرسون، خی دو و مقایسه نسبتبی نومیال استفاده شده است. نتایج نشان داد که هیچکدام از مناطق مورد بررسی از سرزندگی و پایداریمحیط زندگی خود رضایت ندارند. میانگین رتبه ای میزان رضایت از پایداری شهری در میاندوآب در بافتروستایی بیشترین میزان رضایت مربوط به کوی وکیل کندی است. بررسی میزان رضایت اعلام شده از سویشهروندان در بافت روستایی مشخص می کند که روند توسعه کالبدی-فضایی شهر میاندوآب با سنجه هایپایداری شهری متناسب نیست.

کلیدواژه ها:

میاندوآب ، پایداری شهری ، بافت روستایی ، آزمون خی دو ، آزمون نسبت ها