تحلیل و ارزیابی تاثیر آموزش های ایمنی بر کودکان مدارس در کاهش تصادفات در محدوده ورودی مدارس

رانندگان، سرنشینان و عابران پیاده ، مهمترین اجزای عامل انسانی می باشند که بیشترین تأثیر و سهم را در بروزتصادفات رانندگی دارا هستند ، این اجزا طیف گسترده ای از جامعه را شامل می شوند که از نظر جنس، سن، شغل، شخصیتو دانش و اطلاعات دارای تنوع و پیچیدگی هایی بوده که انجام اقدامات موثر روی این گروه را دشوار ساخته است. در بیناقدامات طبقه بندی شده در زمینه افزایش ایمنی ترافیک و حمل و نقل که آموزش ، مهمترین و موثرترین اقدام است که باهدف افزایش دانش ، اطلاعات و آگاهی در قدم اول و تغییر نگرش، باور و رفتار در قدم دوم می تواند ماندگارترین اقدام درجهت افزایش ایمنی باشد. سرمایه گذاری در زمینه آموزش و تعامل بین ارگانهای ذیربط، تبدیل آموزشهای بالقوه به بالفعل وآگاهی دادن به افراد در زمینه رفتارهای صحیح ترافیکی، همه و همه میتوانند یکی از مهمترین ارکان کاهش ناهنجاریهایترافیک و تصادفات و تلفات ناشی از آن باشند. آنچه مسلم است آموزشهای فوق در سطح پایه به عهده وزارت آموزش و پرورشو سطوح بالاتر بر عهده وزارت علوم و فناوری و در سطح همگانی بر عهده رسانه های جمعی با تعامل پلیس راهنمایی ورانندگی ناجا می باشد. امروزه در اغلب کشورهای دنیا به مساله ایمن سازی و آموزش در این زمینه خصوصا کودکان به عنوانیک پدیده حساس اجتماعی از دیدگاه اقتصادی و امنیتی ورفاهی نگاه می شود زیرا در صورت عدم تحقق این موضوع تبعات وآثار منفی ناشی از تلفات جانی و خسارات مالی آن گریبانگیر مسائل اجتماعی و اقتصادی کشور خواهد شد در این مقاله سعیبر آن شده است که راههای مختلف آموزش به کودکان در زمینه ایمنی ترافیک را ارزیابی و اثراث کاهش تصادفات در محدودهورودی مدارس در شهر تهران را مورد ارزیابی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

ایمنی ترافیک ، آموزش ایمنی ترافیک ، تصادفات مدارس ، تصادفات کودکان