طرح جابجایی و بازسازی روستای آکوجان، درسی برای آینده

پس از وقوع هر حادثه، تهیه برنامه بازیابی و بازسازی پس از سانحه و بازگشت به وضعیت قبل ، از نظر تأمین مساکن و زیرساخت ها بسیار ضروری و حیاتی است و یکی از مهمترین اقدامات صورت گرفته در بازسازی مناطق آسیب دیده، اجرای طرح های اسکان مجدد و جابجایی روستاهای آسیب دیده به مکان جدید و امن به دلایلی مختلفی همچون در منطقه مباحث زمین شناسی برای جلوگیری از تکرار خسارات در اثر وقوع حادثه است. در پی وقوع زلزله سال 1383 الموت قزوین و در طی برنامه بازسازی مناطق زلزله زده طرح جابجایی روستای آکوجان از توابع بخش الموت غربی استان قزوین به دلیل قرارگیری در معرض خطر ریزش سنگ از ارتفاعات شمالی مشرف به روستا مطرح و پس از کارشناسیهای فراوان تصویب گردید و نهایتاً با تهیه طرح تفکیکی عملیات احداث واحدهای مسکونی روستای جدید اجرائی شد ولی متاسفانه طرح مذکور با توجه به اتمام عملیات اجرائی اکثر واحدها تا کنون به دلایل مختلفی نتوانسته رهگشای اسکان اهالی و نقل مکان روستائیان از واحدهای نامقاوم روستای قدیمی به روستای جدید گردد. و روستائیان هنوز در واحدهای نامقاوم خود درروستای قدیمی ساکن هستند. لذا در انجام این تحقیق ، سعی شده است به بررسی نقاط ضعف و قوت طرح مذکوردر راستای بیان چالشها و فرصت های پیش روی طرح های جابجایی آینده پرداخته شود و همچنین راه یابی بهراهکار عملی در جهت رفع موانع اسکان اهالی روستای آکوجان از اهداف دیگر تحقیق حاضر می باشد. این تحقیق با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای جهت تدوین چارچوب مفهومی و مطالعات میدانی با حضور در روستا و مصاحبه با مردم و مسئولین محلی و مدیران بازسازی انجام گرفته است. و نتایج حاصل از آن نشانگر این موضوع است که مهمترین عوامل ناکامی طرح جابجایی روستا آکوجان عبارت است از عدم توجه به معماری روستا و بی توجهی به امر اقتصاد و معیشت اهالی که اکثراً دامدار بوده و نیاز به فضاهای معیشتی خاص چون اسطبل و انبار دارند و همچنین از ضعف طراحی طرح تفکیکی روستا و بناهای احداثی به جهت عدم انجام مطالعه بر نحوه زندگی اهالی روستا، مکان یابی نامناسب سایتروستا،بی توجهی به اقلیم ، عدم بکارگیری مشارکت 4 اهالی و کمبود منابع مالی در نظر گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

بازسازی پس از سانحه ، جابجایی روستا ، مسکن روستایی ، روستای آکوجان