اثر خود ترمیم شوندگی در بتن به وسیله ی باکتری

یکی ازعوامل اجتناب ناپذیر دربسیاری ازسازه های بتنی که مربوط به بحث دوام و پایداری سازه ها می باشد بوجود آمدن ترک ها دراین سازه ها ست علاوه براین ترک های بزرگ سبب ازبین بردن انسجام سازه ها میشود ترکهای بسیارریزکوچکتر از1 میلیمتر میتوانند سبب افزایش نفوذپذیری درریزساختاربتن شوند ورود آب و موادشیمیایی میتواند سبب افت نابهنگام ریزساختار و خوردگی ارماتورهای تقویتی میشود ازانجایی که نگهداری و تعمیرات دستی سازه های بتنی پرهزینه است و درپاره ای ازمواقع غیرممکن استفاده ازیک مکانیزم خودکار جهت کاهش هزینه تعمیرات و افزایش پایداری مصالح میتواند بسیارمفید باشد ازاین رو دربخش مرکزی دانشگاه دلف هلند در قسمت موادکارایی انواع مختلف موادافزودنی ترمیم کننده به منظور توسعه ی نسل جدیدی ازبتن های خودترمیم شونده مورد بررسی قرارمیگیرد دراین پژوهش ظرفیت یاتوانایی بهبود ترک ها درنوع خاصی ازمواد افزودنی زیست شیمی شامل مخلوطی ازباکتریهای زیست پذیر اما غیرفعال و ترکیبات ارگانیک موجود درذرات رس منبسط لیکا مورد بررسی قرارمیگیرد روشهای میکروسکوپیک توام با ازمایش های نفوذپذیری حاکی ازآن است که ترمیم کامل ترک ها دربتنهای حاوی باکتری صورت میگیرد و دربتن های کنترلی تنها قسمتی ازترک ها بهبود پیدا می کند

کلیدواژه ها:

خودترمیم شوندگی بتن ، باکتری اسپور ، کلسیم لاکتات ، باکتری بسیلوس ، ترک خوردگی دربتن