گسترش پدیده های شهرنشینی و کویرزائی در ایران

نقش انسان در تخریب محیط زیست در ۵ هزار سال گذشته بیش از هر موجود زنده دیگری بوده است. رفاه انسان امروز ارمغان فناوری و صنعت اوست و این دو ، منابع طبیعی را می بلعند و موجب تخریب بیش از پیش محیط زیست می شوند . سالانه ۱۵ میلیون هکتار از جنگلهای پر باران گرمسیری و یک میلیون هکتار از دیگر انواع جنگلها در جهان با سرعت نگران کننده ای از بین می رود جنگله ای شمال روسیه در معرض نابودی کامل قرار گرفته است و مساحت جنگلهای ایران از ۱۸ میلیون هکتار به ۱۲,۴ میلیون هکتار کاهش یافته است . از طرف دیگر آمار وقوع سیلهای مخرب و آتش سوزی در جنگلها و مراتع کشور به طرز معنی داری در ۳۰ سال گذشته افزایش یافته است. تخریب بی رویه عرضه های جنگلی ، تبدیل جنگل به مرتع ، چرای بی رویه دام بیش از ظرفیت طبیعی مراتع . تبدیل مراتع به زمینهای کشاورزی ، مسکونی و صنعتی ، گسترش و توزیع نامناسب جمعیت ، سد کردن مسیر رودخانه ها ، برداشت بی رویه از منابع آبهای زیرزمینی ، توزیع غیر عادلانه امک انات و مهاجرت روستائیان به شهرها ، استفاده بی رویه از سوختهای فسیلی و افزایش دمای زمین و همچنین آلودگی آب و هوا در بیابانی شدن و کویر زائی تاثیر گذار بوده است . در این مقاله رابطه بین شهرنشینی و کویرزائی در ایران و جهان بطور مستند و علمی بررسی می شود و در خاتمه راه حلهائی برای کنترل این پدیده ها پیشنهاد می شود .

کلیدواژه ها:

شهرنشینی ، کویرزائی ، محیط زیست ، خشکسالی ، آتش سوزی ، جنگل زدائی ، آبخیزداری