ارزیابی مطلوبیت کیفیت محیط شهری دربافتهای با اسکان غیر رسمی منطقه 5 شهرداری شیراز (مطالعه موردی نواحی : مهدی آباد،ده پیاله،بنی هاشمی)

یکی از زمینه های ناپایداری توسعه شهری بویژه در کشورهای در حال توسعه گونه ای از سکونت با مشکلات حاد موسوم به اسکان غیر رسمی است که در حال گسترش فزاینده که نیازمند اتخاذ تدابیر ویژه برای ساماندهی وضعیت کنونی و جلوگیری از گسترش آن در آینده است. مقاله حاضر ضمن بررسی عومل تاثیر گذار در محدوده با اسکان غیر رسمی و نسبت تحلیل وسطح بندی عوامل تأثیر گذار در تشدید اسکان غیر رسمی و مهمترین و عمده ترین علل پیدایش و گسترش اسکان غیر رسمی را مورد بررسی قرار داده و در نهایت به یک جمع بندی ونتیجه گیری رسیده است. امید آن است که با لحاظ کردن مسأله اسکان غیر رسمی در برنامهریزیها و سیاست تشریک مساعی با ساکنان جهت ساماندهی و بهسازی بافت های نابسامان شهر می توان امکان توسعه پایدار شهری را فراهم ساخت.توجه به تعادل بین مردم و محیط سکونت ، برنامه ریزی برای هریک ازاین محله ها با توجه به ویژگی های مختلف آنها و در نتیجه ایجاد محله هایی با کیفیت مطلوب ضروری به نظر می رسد. در این راستا این پژوهش با استفاده از 5 معیار اختلاط کاربری ها ، میزان دسترسی ، سرانه فضای سبز ، میانگین تعداد طبقات و تنوع مسکن به عنوان شاخص ها ی عینی به بررسی و مقایسه تطبیقی کیفیت محیط شهری در سه محله از شهرداری منطقه 5 شیراز (مطالعه موردی نواحی : مهدی آباد ،ده پیاله،بنی هاشمی) می پردازد. از بین سه محله مورد مطالعه، محله بنی هاشمی در تمام شاخص ها به غیر از سرانه فضای سبز در وضعیت بهتری نسبت به نواحی دیگر قرار دارد

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط شهری ، ابعاد کیفیت محیط ، اسکان غیر رسمی ، شهرداری منطقه 5 شیراز