اذان،صدای وحدت بخش شهرهای اسلامی

اصل توحید، بنیادی ترین اصل تفکر و تعالیم اسلامی، معرف اسلام به عنوان جهان بینی بوده و وجه تمایز آن را با سایرجهان بینی ها را مشخص می سازد. بنابراین، شهر اسلامی تجلی گاه و نمایانگر ستایش الهی با همه اجزای متشکله اش می باشد. اذان به عنوان صدایی غالب در شهرهای اسلامی و ندایی خاطره انگیز و دعوت کننده امت اسلامی به مهم ترین حرکت اجتماعی مسلمانان یعنی فریضه ی نماز می بایست، مانند سایر اجزای شهر اسلامی و اصول دین اسلام ،بیانگر وحدت اسلامی باشد. با این وجود درهنگام اذان به دلیل نزدیکی مساجد در برخی محلات، ناهماهنگی در زمان پخش، شاهد چند صدایی و ریتم ناهمگون در فضای محلات هستیم که امری ناسازگار با مبانی و اصول توحیدی حاکم بر دین اسلام می باشد. در این تحقیق به استناد مطالعات کتابخانه ای، میدانی و توصیفی - تحلیلی، اذان به عنوان یک شاخص و نمادی از وحدت در صدای غالب شهر اسلامی معرفی گردیده و با ارائه راهکارهای عملی در نهایت به منظور بر آوردن اهداف اجرایی، از جمله همزمانی و هماهنگی در قرائت، می تواند تاثیر بسزایی بر احساس رضایت شهروندان، ناشی از وجود وحدت در صدای غالب شهر و روحیه ی حاکم بر شهر اسلامی داشته باشد

کلیدواژه ها:

اذان ، شهر اسلامی ، وحدت ، صدای غالب ، صدای واحد