بررسی نقش فضای باز (حیاط) و پوشیده در ساختار خانه ایرانی

معماری به مثابه یک هنر بصری,تجلی گاه کالبدی مجموعه ای از روابط,پدیدها و عواملی است که تمامی نیازهای انسان را در فضا تحقق می بخشد.نیاز به خانه و سرپناه یکی از ابتدایی ترین و اساسی ترین نیازهای انسان است.یکی از مهمترین خانه های سنتی تنوع فضایی می باشد. این امر مسبب شکل گیری شبکه ایی سه بعدی در ساختار فضایی معماری ایران شده است. رسیدن به این نکات در هنگام شکل گیری الگوها، از طریق تعریف و ترکیب فضای باز، پوشیده و بسته مهیا می شود و سبب تنوع و انعطاف فضاها، به عنوان یک محیط پاسخده می شوند و بدین سبب، اهمیت فضای باز و پوشیده در شکل یافتن ساختار خانه معاصر طرح می شود. در انتها با تاکید بر این امر، پیشنهاد می شود که در شکل گیری خانه معاصر نیز می بایست هرچه بیشتر بر حضور فضاهای باز و پوشیده، مانند حیاط و ایوان تاکید کرد و این امر می تواند به عنوان الگویی جهت شکل یافتن مسکن موثر واقع گردد.الگوی بهینه برای خانه ایرانی که همراستا با روح زمانه می باشد و در عین حال، پاسخگو به ارزشها و کهن الگوها نیز هست. نظر به مطالب ارائه شده، فرض اصلی این مقاله طرح اهمیت فضای باز و پوشیده در طرح خانه معاصر، به عنوان سازمان دهنده اصلی است و باور نگارنده بر آن است که طرح خانه معاصر، باید متاثر از اهمیت و ویژگیهای فضای باز و پوشیده بوده و در راستای باز احیای نقش پویای حیاط، حیاط – تراس و بام گام برداشت