جایگاه هویت معماری ایرانی- اسلامی درخانه های مسکونی

شناخت برای تمییز و تشخیص ارزشها و اندیشه ها و تدبیرها و ابداع های معماران جایی مهم دارد . معماری نمی تواند آنچه دردل نهفته دارد را، یکسره و آشکارا بیان دارد. دانسته ایم که معماری ذاتی هنری دارد؛ و برتوانائیهای آفرینشی و برتصورهای معمارمتکی است؛ و می دانیم که ازاین روی است که به معمار و معماری ازطریق شناخت محیطی که به اینها تشخص و هویت بخشیده است می توانیم راه یابیم؛ می دانیم شناختی که بر پایه اش اظهارنظرخواهیم کرد نسبی و محدود است؛ می دانیم که به حقیقتهای نهفته درآنچه عینی و واقعی اش می نامیم نمی توانیم به آسانی به کمال برسیم؛ ومی دانیم هرآنچه درآخرین تحلیل برداشتمان خواهد بود می تواند، ازسوی شخص دیگری که حتی همان راه ما را برای ادراک و دریافتهای معماری طی کرده است، قابل قبول نباشد هدف اصلی این مقاله تبیین عناصر هویتی درمعماری خانه های مسکونی می باشد. این مقاله عناصر موجود هویتی خانه ها را مورد بررسی قرارداده، و پس ازآشنا نمودن با مفهوم هویت به بررسی خانه های دوره قاجار و پهلوی و خانه های معاصر می پردازد. و این مقاله درنهایت به این نتیجه میرسد که هویت بیش ازآنکه معطوف به گذشته باشد به بینش معماران مرتبط میباشد.

کلیدواژه ها:

هویت ، خانه ، معماری قدیم ، معماری جدید ، بینش معماران