بهینه سازی تخمین هدایت هیدرولیکی با استفاده از روش های مختلف زمین آمار(مطالعه موردی منطقه شاوور)

در مطالعات طرحهای آبیاری و زهکشی به جهت مطالعات زهکشهای زیرزمینی ، ضرورت دارد اطلاعات حاصل از نمونه برداری نقطه ای به سطح شبکه تعمیم داده شود. در این حالت لازم است بر اساس داده های چاهکهای مشاهده ای موجود ، وضعیت داده های هدایت هیدرولیکی (K) در مناطق مجاور بازسازی شود. فرآیند برآورد مقادیر اطلاعاتی برای مکانهایی که اطلاعاتی برای آنها وجود ندارد بر اساس اطلاعات مناطق چاهکهای مشاهده ای ، درونیابی فضایی نامیده می شود. الگوریتمهای متفاوتی برای درونیابی فضایی وجود دارد که برخی از آنها مبتنی بر روشهای زمین آمار و ژئومتری میباشند. در این تحقیق بر اساس داده های چاهکهای مشاهده ای(ضریب آبگذری) در دشت شاوور، داده های نقطه ای به سطح شبکه تعمیم داده شد و سپس با استفاده از روشهای علمی میزان دقت روشهای مختلف درونیابی با هم مقایسه گردید. با توجه به مختصات موقعیت جغرافیایی چاهکهای مشاهده ای ، نقشه رقومی ضریب آبگذری محدوده مطالعاتی ، با استفاده از نرم افزار Civil 3D ، تولید شد. سپس مراحل مدلسازی فضایی در محیط نرم افزاری Arc Gis و ArcMap انجام گردید. به جهت مقایسه با سایر روشهای آماری از نرم افزار GS+ استفاده شد.با ترسیم روشهای دیگر آماری توسط نرم افزار GS+ و نرم افزار ArcGIS و ArcMAP ،روند تغییرات مکانی در حالت کریجینگ معمولی، از کمترین خطا برخوردار گردید که در این تحقیق ، جهت پهنه بندی و تعمیم هدایت هیدرولیکی از روش میانیابی کریجینگ معمولی استفاده شد.

کلیدواژه ها:

چاهکهای مشاهده ای ، هدایت هیدرولیکی ، درونیابی فضایی ، زمین آمار ، کریجینگ معمولی