بررسی نقش Local SDI در برنامه ریزی و مدیریت بهینه شهری با توجه به تجربیات کشورهای مختلف

با توسعه علم و تکنولوژی سیستم های اطلاعاتی مکان مرجع ، سازمان و موسسات دولتی و خصوصی تمایل روز افزونی برای استفاده از این اطلاعا ت پیدا می کنند . اغلب این سازمان ها نیز سیستم اطلاعات مکانی 1 خود را با استفاده از مجموعه داده های اصلی راه اندازی می کنند که در اغلب موارد بسیار به هم شباهت دارند . از دیدگاه مدیریتی شکی نیست که این سازمان ها باید از اطلاعات مکانی مشترکی که جوابگوی نیازشان باشد استفاده نموده و در ادامه براساس آن ، به دنبال کاربرد و اهداف و اطلاعات خاص خود باشند . زیر ساخت داده های مکانی 2 مفهومی است که با تولید مجموعه ای از داده های مکانی بنیادی و استاندارد شده ، از دوباره کاریهای غیر ضروری جلوگیری کرده و با تسهیل کردن دستیابی و تناسب داده ها ، در نهایت داده های همه کاربران را با هم تلفیق می کند . بدیهی ست که اگر چنین مکانیزمی در شهرها ارائه و اجرا شود ، سازمانهای متولی تولید داده هماهنگ با یکدیگر عمل کرده و هزینه ، زمان و تلاش های زیادی در جهت توسعه و نگهداری داده ها حفظ خواهد شد . SDI ) Local SDI شهری ) درواقع مهمترین رکن هماهنگ کننده تولید و توزیع اطلاعات مکانی در شهرها می باشد که قصد دارد با ایجاد یک سری استاندارد ها و سیاستها ، توسعه تکنولو ژی ، پرورش پرسنل متخصص ، سرمایه گذاری مناسب و ... زمینه مناسب را جهت همکاری و تبادل اطلاعات در سازمان های شهری فراهم کرده و در جهت هر چه بهتر شدن برنامه ریزیها و مدیریت شهری گام بردارد . در این تحقیق سعی شده است با مطالعه زیر ساخت های داده های مکانی شهری در چند کشور مختلف ، فعالیت های آنها در جهت استفاده از تکنولوژیهای جدید و بهره گیری از این سیستم ها برای برنامهریزی و مدیریت بهینه شهری بررسی شده و با شناسایی مشکلات و موانع موجود ، مهمترین عوامل و فاکتورهای تاثیر گذار در توسعه SDI شهری مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، تبادل اطلاعات ، توسعه تکنولوژی ، زیرساخت داده مکانی ، سیستم اطلاعات مکانی ، شبکه ارتباطی ، مدیریت شهری