طهارت ، طریق فرش و عرش

دین مبین اسلام برای طهارت و پاکی اهمیت فراوانی قائل است و آن را شرط صحت تکالیف شرعی و به ویژه نماز می داند . از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است که فرمود :«الطهور نصف الایمان» پاکیزگی نصف ایمان است و همچنین فرمود :«مفتاح الصلاه الطهور» طهارت کلید نماز است . طهارت شرط صحت صلات است چرا که حقیقت صلات مواصلت و پیوند است میان پروردگار متعال و بنده اش و چگونه بنده متنجس و عاری از طهارت می تواند شایسته بارگاه او شود؟ مراد از طهارت خالی شدن و پاک گشتن از هر چیزی است که موجب ناپاکی های ظاهر و باطن آدمی می گردد. آدمی باید مراتب طهارت ظاهری را بگذراندتا به مرتبه طهارت باطنی برسد . طهرات باطنی را مراتبی است که از طهرات خیال آغاز شده و به طهرات روخ و سر پایان می پذیرد . به یقین بین هر دو طهارت ظاهر و باطن ارتباطی قوی وجود دارد و آنچه که در آیات قرآن کریم و در احادیث ائمه معصومیت (ع) به معنای طهارت و پاکیزیگی آمده است تنها به طهارت ظاهر بسنده نیم شود بلکه با قدی تامل و تفکر در آنها می تواند دریافت که چون اندرون آدمی از هر چه تعلق غیر اوست خالی گشت و ظاهر او نیز به پاکی مزین شد و انسان سراپا او شد در این صورتپاک و مطهر شده و نمونه انسان کامل و خلیفه الله روی زمین می شود . در این مقاله به ارتباط بین طهارت ظاهر و باطن و تاثیر طهارت ظاهر و باطن در رسیدن به کمال انسانیت پرداخت خواهد شد .

کلیدواژه ها:

قرآن ، طهارت ، ظاهر ، باطن