تعیین عوامل مؤثر بر نرخ ارز در ایران

در یک اقتصاد باز، نرخ ارز به دلیل ارتباط متقابل آن با سایر متغیرهای اقتصادی، متغیری کلیدی محسوب شده و از اینرو توجه بسیاری از سیاستگذاران اقتصادی را به خود جلب کرده و در کانون توجه مطالعات تجربی قرار گرفته است. در این مطالعه عوامل مؤثر بر نرخ ارز در ایران با استفاده از آمار سری زمانی دورهی 1357-92 و با بهرهگیری از روش خود توضیحی با وقفههای توزیعی ARDL بررسی شده است. نتایج نشان میدهد که در بلندمدت، تولید ناخالص داخلی تأثیر منفی، حجم نقدینگی و واردات تأثیر مثبت و معناداری بر نرخ ارز دارند. تأثیر متغیرهای نرخ بهره و صادرات بر نرخ ارز از لحاظ آماری معنادار نبوده است. همچنین تأثیر شوکها بر نرخ ارز مثبت و معنادار بوده است. در کوتاهمدت متغیر صادرات با یک وقفه زمانی از نظر آماری تأثیر معناداری بر نرخ ارز داشته است. نرخ بهره از نظر آماری تاثیر معناداری برنرخ ار نداشته است. با توجه به اینکه کشش نقدینگی در بلندمدت بزرگتر از کشش آن در کوتاهمدت میباشد، با هدفگذاری سیاست پولی انقباضی در بلندمدت، میتوان به هدف مورد نظر که کاهش نرخ ارز می- باشد، دست یافت. لذا بایستی سیاستها و ابزارهای اجرایی مناسبی از سوی دولت طراحی و اجرا شود

کلیدواژه ها:

نرخ ارز ، روش خود توضیح با وقفههای توزیعی ، نرخ بهره ، صادرات ، واردات