درمان موردی افسردگی در نوجوانان

پژوهش حاضر در سال تحصیلی 1393-1392 در یکی از مدارس متوسطه زابل انجام شد. هدف اصلی ایناقدام پژوهی بهبود رفتار و افسردگی (اختلال رفتاری) دانش آموز (مریم) و تقویت روحیه او در بین همسالان، اعتماد به نفس، ایجاد حس استقلال و آرامش و استفاده از ارتباط مؤثر جهت افزایش علاقه مندی به محیط مدرسه بوده است. بر این اساس پژوهشگر با استفاده از روش های علمی مشاهده، مصاحبه پرسشنامه، انجام تست، نظرسنجی و تبادل نظر با همکاران، تشکیل جلسات و مشاوره با اساتید برجسته دانشگاه، استفاده نموده است، محقق جهت دست یافتن به هدف فوق پس از تحقیق و بررسی، راهکارهای عملی ذیل را متناسب با شرایط دانش آموز اجرا نموده است؛ 1-تشکیل حلسات برای اولیای دانش آموز 2-تشویق های کلامی و غیرکلامی و حمایت عاطفی از دانش آموز 4-تهیه ی فرم نظرسنجی و پرسشنامه و تکمیل آن جهت شناسایی مشکلات دانش آموز و هماهنگی با والدین و همکاران محترم در تکمیل آن 5-ارجاع دانش آموز به روان پزشک جهت دارودرمانی. اقدام پژوه توانست افسردگی و بی قراری دانش آموز را به حد قابل توجهی کاهش دهد و نیز میزان همکاری و رضایت مندی دانش آموز را از حضور در کلاس و مدرسه گسترش داده و محیط آموزشی را به محیطی سرشار از شادابی و شور فعالیت همه جانبه از دیدگاه دانش آموز مورد نظر تبدیل کند، بطوری کهمریم در پایان سال تحصیلی یکی از دانش آموزان ممتاز مدرسه شناخته شده است.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، همسالان ، اعتماد بنفس ، دانش آموز ، اختلال رفتاری ، ارتباط مؤثر