پیامدهای ساخت جزایر مصنوعی برکشورجمهوری اسلامی ایران ازمنظر پدافند غیر عامل

جزایر مصنوعی امکان مالکیت و توانایی به دست آوردن شرایط حقوقی جزایر طبیعی را، حتی در زمان جزر و مد ندارند. به عبارت دیگر اینجزایر، نواحی دریایی متعلق به خود، همانند قلمرو دریایی (12 مایل دریایی)، منطقه ی نظارت یا قلمرو عمومی (12 مایل طبیعی) و منطقه یانحصاری اقتصادی (200 مایل از ساحل یا حوزه ی دریایی) را ندارند. به دلیل اختیاراتی که کنوانسیون 1982 به دولت ساحلی در منطقهانحصاری اقتصادی، از جمله ساخت جزایر مصنوعی داده است، آنها نیازمند کمربندهای امنیتی، به اندازه 500 متر هستند.ساخت و شکل گیری جزایر مصنوعی امارات عربی متحده به سال 2001 باز می گردد. در ژوئن همین سال طرح ساخت «پروژه نخیل» به سفارش شیخ محمدبن راشد آل مکتوم آغاز گردید . این پروژه شامل سه جزیره مصنوعی به شکل نخل با نام های «نخل جمیرا» نخل جبل علی» و «نخل دیرا یا دیره» است. ساخت جزایر مصنوعی کشور امارات و فعالیت های انسانی در بخش های جنوب باختری خلیج فارس منجر به تجمع رسوب، تغییر در خطساحلی، ریخت شناسی ساحل، شیب ساحل، ژرفای آب و گسترش ساحل به سمت دریا شده است . از بعد پدافند غیر عامل جزیره ابوموسیجنوبی ترین جزیره درخلیج فارس است که باعث گستردگی آبهای کشورشده وهمچنین باعث گستردگی حاکمیت ایران برفلات قاره می باشد.بهسبب حمل ونقل دریایی ورفت آمد نفتکشها درخلیج فارس ونیز لحاظ این که این جزیره درخط الراس عبورکشتی های باری ونفتکش منطقهواقع شده اهمیت زیادی به خوداختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

جزایر مصنوعی ، امارات متحده عربی ، کمربندهای امنیتی ، خط الراس ، پدافند غیرعامل