محصوریت در میادین شهری (نمونه موردی: میدان نقش جهان اصفهان)

محصوریت عنصری برای تعریف مکان و به وجود آوردن حس هویت است که در واقع احساس قرارگیری انساندر داخل یک فضای تعریف شده می باشد. محصوریت وجه نخستین فضای عینی است که رابطه درون و بیرونرا مشخص می کند و از آن به عنوان نخستین اصل حاکم در مناظر شهری نام برده می شود. محصوریت نقشمهمی را در ایجاد درک فضایی و ارتباط استفاده کننده و محیط ایفا می کند تا جایی که اگر یک فضایشهری به شکل مطلوب محصور نشود نمی توان به یک فضای شهری مطلوب دست یافت، از آن جا که میدانیکی از عناصر مهم و شاخص شهری به شمار می رود و در قلمرو فضاهای شهری ایران میدان به نوعی مفهوممیانه و محاط را به ذهن متبادر مینمایدکه در عین برگزاری فعالیتهای گوناگون، محل نظاره و منظر کسانیاست که بر کنارهی آن قرار میگیرند . پژوهش حاضر با بررسی عوامل کیفی محصوریت در میدان به ویژهمیدان در فضای شهری ایران )با نگاهی ویژه به میدان نقش جهان اصفهان(در پی پاسخ به پرسش های زیراست: مفهوم میدان ؟ نقش محصوریت در تداوم مفهوم میدان؟ عاملی که در فضاهای شهری امروز ایران کمترمورد توجه قرارگرفته شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و تحلیلی بوده و مطالب اولیه تحقیقبوسیله مطالعات کتابخانه ای گرد آمده است.

کلیدواژه ها:

محصوریت ، فضای شهری ، میدان ، میدان نقش جهان