ارزیابی و پتانسیل سنجی احداث نیروگاه های انرژی خورشیدی در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در ایران با استفاده از نرم افزارarcGIS

انرژی و مسائل زیست محیطی دو نگرانی مشترک جوامع امروزی محسوب میشوند. سوزاندن سوختهای فسیلی تهدیداتی رابرای محیط زیست به وجود آورده است . از طرف دیگر، منابع انرژی تجدیدپذیر، با کاهش مشکلات جدی زیست محیطی مانند گرمایش جهانی، تغییرات آب وهوا که تهدیدی جدی برای اکوسیستمهای جهان است، به عنوان منابع انرژی جایگزین، رشد فزاینده ای یافته اند، درنتیجه ضرورت ارزیابی پتانسیل منابع تجدیدپذیر حال و آینده و همچنین مکانیابی نیروگاه های مرتبط با آنها محرز میباشد . در بین انرژیهای تجدیدپذیر، انرژی خورشیدی از جایگاه و اهمیت بالایی برخوردار میباشد که میتواند سهم بسزایی از تولید انرژی را در بین انرژیهای تجدیدپذیر بخود اختصاص دهد. امروزه استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS امکان تلفیق اطلاعات مورد نیاز برای مکانیابی را به گونه ای مؤثر فراهم آورده است . از این رو در این پژوهش ضمن شناسایی عوامل و معیارهای تأثیرگذار در مکانیابی نیروگاه انرژی خورشیدی ، با استفاده از GIS و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ( AHP ) بعنوان یکی از روشهای تصمیم گیری چندمعیاره (MCDSS) به پتانسیل سنجی انرژی خورشیدی در ایران ، به عنوان یکی از کشورها و مناطق مستعد مهم در تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر پرداخته شده است . نتایج این پژوهش نشان داد که مناسب ترین مناطق جهت احداث نیروگاهها با توجه به شدید زیست محیطی، جغرافیایی، زیربنایی و اقتصادی در بخشهای جنوبی، مرکزی و شمالشرقی کشور واقع میشوند و از پتانسیل بیشتری برای احداث نیروگاه برخوردار هستند .

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، گرمایش جهانی ، گازهای گلخانه ای ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، ایران