ارتباط بین توانمندسازی و تعهد سازمانی کارکنان دردانشگاه اصفهان

سازمان ها امروزه در محیطی کاملاً رقابتی که همراه با تحولات شگفت ا نگیز است باید اداره شوند.در چنین شرایطی مدیران فرصت چندانی برای کنترل کارکنان در اختیار ندارند و باید عمده وظایف روزمره را به عهده کارکنان بگذارند . کارکنان زمانی می توانند به خوبی از عهده وظایف محوله برآیند که از مهارت، دانش و توانایی لازم برخوردار باشند .ابزاری که در این زمینه به کمک مدیران می شتابد فرایند توانمندسازی است .تحقیق حاضر ازلحاظ هدف ، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داد ه ها از نوع تحقیقات توصیفی (غیرآزمایشی) و از شاخه مطالعات میدانی به شمار می آید و از لحاظ ارتباط بین متغیرهای تحقیق از نوع علی است . هدف این پژوهش تعیین ارتباط بین ابعاد توانمندسازی با تعهد سازمانی و تعهد شغلی کارکناندر دانشگاه اصفهان می باشد. روش انجام تحقیق به صورت پیمایشی وجامعه و نمونه آماری شامل کارکنان دانشگاه اصفهان است. نمونه گیری به روش تصادفی صورت گرفته است. حجم نمونه آماری براساس جدول مورگان حدود 80 . نفر برآورد شده و ابزار اصلی گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد بوده است. در این پژوهش در فرضیه اول رابطه بین توانمندسازی و تعهد سازمانی کارکنان و در فرضیات فرعی آن رابطه بین ابعاد توانمندسازی (احساس شایستگی، احساس معنی دار بودن شغل ، احساس مؤثر بودن، احساس داشتن اعتماد به همکاران و احساس داشتن حق انتخاب )و تعهد سازمانی مورد بررسی قرار گرفته است . نتایج تحقیق حاکی از آن است که با توجه به آزمون تی تک نمونه میزان توانمندسازی و تعهد کارکنان در سازمان با توجه به سطح معناداری کمتر از0/05 و میانگین بالاتر از حد متوسط و مطلوب می باشد. این درحالیست که دومولفه احساس معناداری و تعهد عاطفی با توجه به سطح معناداری بیشتر از 0/05 و میانگین بیشتر از 3 در حد متوسط می باشد

کلیدواژه ها:

توانمندسازی کارکنان ، تعهد سازمانی کارکنان