شاخصه های ایجاد پیاده راه نمونه موردی خیابان انقلاب حدفاصل چهارراه ولیعصر تا خیابان رازی

حرکت پیاده یکی از اولین و اساسی ترین نیاز های انسان ها بوده است. امروزه با توجه به شهرنشینی و افزایش روزافزون جمعیت، پیاده روی کمتر مورد توجه قرار می گیرد. حرکت سریع به تدریج نقش اولویت دادن به عابر پیاده و فضاهای پیاده محور در شهرها وفضاهای شهری کمرنگ شده و از کیفیت فضاهای شهری به ویژه پیاده راه ها کاسته شده است. در این راستا فاصله گرفتن شهرها و فضاهای شهری از ابعاد و ارزش های انسانی و نیازهای عابرین پیاده از معضلات پیش رو می باشد، به طوری که کمبود و نبود کیفیت در پیاده راه ها منجر به کمرنگ شدن نقش های اجتماعی شهروندان شده است. ازسوی دیگر نیاز به داشتن محیط هایی با ابعاد انسانی، به دور از هیاهوی ماشینی و توجه به فرهنگ و هنر و پیشینه انسان ها بیش از پیش مهم جلوه می نماید. در کلانشهر تهرانبا توجه به کثرت جمعیت و نیاز به عبور و مرور و جابه جایی افراد فضاهای سواره بر مسیرهای پیاده، روزبه روز فاصله انسان ها از شهر انسانی را تشدید نموده است. مطالعه حاضر به بررسی قسمتی از پیاده رو خیابان انقلاب و لزوم تبدیل آن به پیاده راه پرداختهاست. روش پژوهش ترکیبی است که در آن به بررسی اصول و ضوابط طراحی پیاده روها با استفاده از روش توصیفی-پیمایشیوتحلیل محتوا به گردآوری اسنادی اطلاعات از طریق مطالعه ی کتابهای مرتبط و جستجوی اینترنتی پرداخته شده و با استفاده از روش کیفی که همان مشاهده، بازدید میدانی، تطبیق با ضوابط، تهیه پرسشنامه و روش استدلال نیز به صورت تحلیلی است که باتحلیل یافته ها به پیشنهاداتی در خصوص بهبود وضعیت موجود پیاده رو شمال تئاترشهر را مورد بررسی قرار داده است. باتوجه به نتیجه پرسشنامه تهیه شده اکثر افرادی که از این مسیر تردد می نمایند نظرشان بر این است که این مسیر تبدیل به یک مسیر سرزنده که حضور فعال انسانی درآن جریان دارد تبدیل شود

کلیدواژه ها:

پیاده راه ها ، کیفیت فضایی ، شهر انسانی ، خیابان انقلاب ، تئاترشهر