حاشیه نشینی، عامل توسعه نامتوازن شهر رشت

اصطلاح حاشیه نشینی یا زاغه نشینی و .. در کشورهای در حال توسعه به محلات فقیر نشینی اطلاق می شودکه در اطراف شهرهای بزرگ به وجود آمده و ساکنین این مناطق به علل گوناگون نتوانسته اند جذب نظام اقتصادی-اجتماعی شهر شده تا از امکانات و خدمات شهری استفاده نمایند. . تقریبا اکثر کشورهای جهان اعم از پیشرفته یا عقب نگه داشته شده دوره هایی از حاشیه نشینی را در شهرهای خود تجربه کرده اند ، اما مشکل اصلی در کشورهایجهان سوم نهفته است. مثلا در هند جمعیت زاغه نشین شهرهای این کشور چیزی بین 03 تا 03 درصد کل ساکنین آنهاست.شکل گیری و توسعه سکونتگاه های غیر قانونی تابعی از عوامل داخلی و خارجی است . از عوامل داخلی می توان به مواردی مانند فقدان ممر عایدی تضمین شده و دیگر مسائل مالی ، شغل های روزمزد با دستمزد کم که دربسیاری موارد موقت و نیمه دائم است . ، اشاره نمود . این پژوهش با هدف تحلیل و بررسی روند شکل گیری پدیده حاشیه نشینی ، به کاوش دلایل پیدایش و گسترش، علل ، زمینه ها و بستر مساعد، چگونگی و چرایی این پدیده پرداخته است؛ تا در بعد کاربری بستر مساعد ومناسبی برای هرگونه برنامه ریزی شهری ، تصمیم گیری و سیاست گزاری در این شهر و منطقه باشد. هدف بررسی و تحلیل روند چرایی پیدایش و مطالعه حاشیه نشینی در شهر رشت و نقش این پدیده درمنطقه می باشد. ناحیه مورد مطالعه در این پژوهش شهر رشت می باشد که در ۹۴ درجه و 82 دقیقه تا ۹۴ درجه و03 دقیقه طول خاوری و 0۳ درجه و ۶۱ دقیقه تا 0۳ درجه و 8۳ دقیقه عرض شمالی واقع شده است و از چهار جهت شمال ، جنوب ، خاور و باختر به ترتیب با شهرستانهای انزلی ، رودبار ، آستانه اشرفیه و فومن مرزمند است. روش کاردر این پژوهش؛ توصیفی – تحلیلی است که با با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و میدانی، نقشه ها وتصاویر موردنیاز به تجزیه و تحلیل مطالب پرداخته است. در این راستا به بررسی چرایی و چگونگی شکل گیری سکونتگاههای غیر قانونی عدوانی در شهر رشت پرداخته که نتایج حاصله از آن بدین گونه است پیدایش اسکان غیر قانونی و آلونک نشینی در شهر رشت به دلیل مهاجرت با منشاء شهری و بیشتر از نقاط داخلی استان و به امید بهبود وضعیت اقتصادی بوده است