سیستم پروش بیوفلوک، راه حل مناسب برای کنترل ترکیبات سمی نیتروژن در استخرهای پرورشی میگو

غنی سازی نیتروژن آب یک پروسه رایج در همه سیستمهای آبزی پروری است. مقدار این پروسه با افزایش بیومس و تغذیه افزایش مییابد. آمونیاک و نیتریت سمی هستند و ممکن است بطور چشمگیری رشد، سلامتی و زیست ماهی را تحت تاثیر قرار دهد. حذف این فرمهای نیتروژن و یا تبدیل آنها به فرمهای غیر سمی نیتروژن در سیستمهای با تراکم بالا ضروری هستند. در استخرهای آبزی پروری نیتروژن به فرم های مختلف وجود دارد و هر چه تراکم ماهی بالاتر باشد، میزان تولید نیتروژن نیز بالاتر است. ماهی ها از خوراکهای فرموله شده و طبیعی حاوی پروتئین تغذیه می کنند، خوراکهای فرموله شده معمولا حاوی ۳2 تا ۴2 درصد پروتئین است. محصول انتهایی مهم این مسیر متابولیک تشکیل آمونیوم و آمونیاک و دفع آنها از آبشش ها به محیط آب می باشد. یک منبع اضافی از کل نیتروژن آمونیاکی TAN از تجزیه مواد آلی بویژه تحت شرایط اکسیژن کم و در کف استخر ایجاد می شود. مطالعات نشان داده که حدود 0۵ درصد از نیتروژن خوراک ماهی در ماهی برداشت شده بازیافت می شود در حالی که حدود ٧۵ درصد از نیتروژن به درون استخر آزاد می شود.بعنوان مثال، استخر ماهی که ۵22 گرم ماهی به ازای هر متر مربع نگهداری می کند، با ۱2 گرم خوراک 0 درصد وزن در هر روز حاوی ۳2 درصد پروتئین بر روز در متر مربع، یعنی ۳ گرم پروتئین یا0/465گرم نیتروژن درهرروزتغذیه شده است ٧۵ درصد از این مقدار یعنی حدود ۳۵2 میلی گرم نیتروژن به ازای هر متر مربع دفع می شود. برای یک متر عمق استخر این مقدار روزانه حدود 0/350 میلی گرم نیتروژن به ازای هر لیتر ایجاد می کند. برای کنترل ترکیبات سمی نیتروژن از روشهای تعویض آب، کنترل جلبکی و استفاده از گیاهان آبزی، فرآیند نیتروفیکاسیون و امروزه تکنیک جدید بیوفلوک تکنولوژی استفاده می شود. در این تکنیک با اضافه کردن مواد آلی کربن به استخر فعالیت باکتریهای هتروتروف را افزایش داده که منجر به استفاده از ترکیبات نیتروژن و بهبود کیفیت آب می شود. هدف از این مقاله تحقیقی، معرفی سیستم پرورشی بیوفلوک بعنوان سیستمی جدید برای کنترل ترکیبات نیتروژن در استخرهای پرورش میگو می باشد

کلیدواژه ها:

سیستم بیوفلوک ، نیتروژن ، پرورش ، میگو