نقش تزئینات معماری بر فرهنگ و تأثیر آن در ساماندهی بافت های فرسوده تاریخی (نمونه موردی: تزئینات سردر خانه های تاریخی محله دل دل شوشتر)

فرهنگ الگوهای کلی ذهنی مشترک و مرسوم در میان اعضای یک اجتماع است، تحقق و انس گرفتن آن با فضا و خاطره انگیز بودن از یک مکان یکی از ارکان معماری بافت های فرسوده تاریخی ما می باشد، و ایجاد حس تعلق مکانی امروزه به عنوان یکرویکرد در ساماندهی محلات فرسوده تاریخی مطرح می شود. یکی از مشکلات شهرهای امروز علاوه بر نادیده گرفتن بافت های فرسوده تاریخی اهمیت ندادن به ابعاد کالبدی، فرهنگی، اجتماعی می باشد. که از این رو تفکر،احساس و رفتار اعضای آن اجتماع در رابطه با خود، محیط و ماوراء در مراتب مادی و معنوی زندگی، شکل معنی دار می بخشد. که در این پژوهش در راستای شناسایی آرایه های تزئینی بالاخص (تزئینات معماری و هنر آجرکاری)، به عنوان جلوه گاه هنر و فرهنگمردم شوشتر وتأثیر این نقوش درایجاد حس تعلق و ساماندی محلات فرسوده تاریخی، ازجمله محله دل دل در این شهرستان که یکی از نمونه های با ارزش بافت های فرسوده و تاریخی محسوب می شود مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. پژوهش حاضر با مشاهده و برداشت میدانی از نمونه و توجه به سوابق مکتوب به توصیف آن پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

تزئینات معماری ، آجرکاری ، ساماندهی ، بافت فرسوده تاریخی ، فرهنگ