نگرش زیست محیطی در اسلام و سایر ادیان

در دنیای امروز توجه به محیط زیست جامعه بشری یک اصل مورد قبول تمام مسلکها و نحله های فکری است جرا که بقای جامعه و نسل آینده بستگی به آن دارد. در این راستا سیاستها و برنامه های اجرایی دولتی در این زمینه مستلزم همکاری عمومی مردم جامعه است. در یک جامعه دینی زندگی افراد متاثر از معنویت و فرهنگ دینی بوده و اساس زندگی بر مبنای آن استوار می شود. در چنین جامعه ای نگرش انسان به محیط زیست هم می تواند تا حد زیادی از گرایش وی به مذهب نشات بگیرد، چرا که دین رابطهانسان با خدا، خود، دیگران و محیط زیست خود را تبیین می کند، لذا نحوه نگرش انسان به خویش، عالم و محیط زیست خود و استعلام وی از نگره مذهبی می تواند وی را در حفظ محیط زیست خود کمک کند. توجه و حفاظت از محیط زیست به معنای عدم بهره برداری و یا حتی استفاده کم از طبیعت نیست، بلکه استفاده بهینه و عاقلانه است به نحوی که نیازهای آیندگان از طبیعت را مورد تهدید قرار ندهد دستورات ادیان الهی علی الخصوص به عنوان راهکار و روشی برای حیات که دستورات آنها فراتر از زمان و مکان است حاوی مفاهیم تعالیم و راهکارهایی در خصوص احترام به محیط زیست و دستورات زیست محیطی برای حفظ طبیعت است، که توجه و عمل به دستورات آنها می تواند دستیابی ه این آرزو را تسهیل نماید. در این پژوهش سعی شده نگرش زیست محیطی در ادیان و مشخصاً در اسلام و قرآن مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، طبیعت ، ادیان الهی ، اسلام ، اخلاق در قرآن ، توسعه پایدار