بررسی تغییرات کیفیت هوای شهر تبریز از نظر غلظت آلاینده (PM(10 با تکیه بر شاخص AQI، در طی سالهای 90-1387

ذرات از آلاینده های اصلی از دیدگاه مخاطرات بهداشت عمومی و سلامتی همچنین زیست محیطی می باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی روند ماهانه، فصلی، سالانه PM10 و تعیین میزان کیفیت هوا با تکیه بر شاخص AQI در طی سال های 90-1387، به منظور تدوین برنامه ای دانش بنیان در جهت مدیریت کنترل ریزگرد می باشد. این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود. داده های مربوط به غلظت PM10 از سازمان محیط زیست شهر تبریز جمع آوری شد. سپس داده ها بر اساس سال، فصل، ماه تفکیک و با شاخص کیفیت هوا توسط نرم افزار PSS ver.21 تحلیل شد. تغییرات غلظت PM10 در این چهار سال اختلاف معناداری داشته ولی روند ثابتی نداشته است به طوریکه در سال 87 غلظت آن 70±86/13 و در سال های 88، 89 و 90 به ترتیب به 73±92/69، 42±20/40، 60/87±83/63 میکروگرم بر متر مکعب بوده است. در طی چهار سال، فصول بهار و زمستان و ماه های اردیبهشت و اسفند به ترتیب با 95/57، 88/81، 98/01، 103/18 میکروگرم بر متر مکعب بالاترین میزان ذرات را داشته اند. در طی سال های 1390-1387، در بین ماه های سال، اسفند و در بین فصول، بهار و زمستان بدترین کیفیت هوا را از نظر آلایند (PM(10 داشتند که آن به دلیل شرایط جوی در زمان های مذکور از یک سو و شرایط ویزه دریاچه ارومیه از نظر خشکی و وزش بادهای غالب از طرف دریاچه به شهر تبریز از سوی دیگر می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت هوا ، (PM(10 ، تبریز ، شاخص AQI