تعیین مناسبترین مساحت قطعه نمونه در برآورد یکنواختی گونه های درختی در جنگلهای راش Fagus orientalis lipsky در شمال ایران

مطالعه حاضر با هدف تعیین مناسبترین مساحت قطعه نمونه برای بررسی یکنواختی گونه های درختی در جامعه راش سری 5ماسال انجام شد. برای این مطالعه پارسل 510 انتخاب شد که آمار برداری با روش تصادفی- سیستماتیک با شبکه 150×150 متر در سطح 50 هکتار، با 160 قطعه نمونه متحد المرکز لوزی شکل در جنگل مورد نظر انجام شد. در هر یک از مراکز پلات ها 8مساحت قطعه نمونه به ترتیب با مساحت های 400 ، 800 ، 1000 ، 1200 ، 1600 ، 2000، 2500 و 5000 متر مربع برداشت شد .قطر برابر سینه تمام درختان بیش از 5/7 سانتیمتر در هریک از این مساحت ها اندازه گیری شد. در ضمن برای اندازه گیری زمان آمار برداری زمان آغاز و پایان نمونه برداری در هریک از این مساحت ها و زمان حرکت در بین قطعات نمونه ثبت شد. سپس زمان کل آمار برداری و شاخص های یکنواختی برای هر حالت به طور جداگانه محاسبه شد. برای تعیین مناسبترین مساحت قطعه نمونه از معیار حاصل ضرب مجذور درصد خطای هر شاخص در زمان کل آمار برداری E%2×T استفاده شد. نتایج نشان داد که قطعه نمونه 5000 متر مربعی کمترین درصد خطای یکنواختی کامارگو و سیمپسون را داشت. همچنین بر اساس رابطه E%2×T (درصدخطای شانون- وینر و سیمپسون) قطعه نمونه 1000 متر مربعی کمترین مقدار را داشت

کلیدواژه ها:

مساحت قطعه نمونه ، تنوع گونه های درختی ، جامعه راشستان ، شاخصهای تنوع ، زمان کل آماربرداری