بررسی آزمایشگاهی اثر تنگ شدگی و زاویه در کاهش آب شستگی اولین آب شکن

از جمله روشهای حفاظت سواحل، ساخت سازه هائی است که بر خطوط جریان تاثیر گذاشته و موجب انحراف آنها از دیواره های فرسایش پذیر به میان رودخانه می شود و یا با کاهش سرعت از شدت برخورد جریان با دیواره کاسته و توانایی رسوب گذاری جریان را افزایشمی دهند. آب شکن ها سازه هایی هستند که معمولا در حفاظت دیواره ی خارجی قوس ها و طرح های اصلاح مسیر رودخانه، بطور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. از جمله مسائل مهم در طراحی آب شکن ها، پدیده آب شکستگی موضعی دماغه آنها می باشد که به علت تنگ شدگی مقطع جریان و وجود گردابه های قوی بوجود می آید. در این تحقیق بررسی آزمایشگاهی راه های کاهش فرسایش در دماغه اولین آبشکن انجام می گیرد. برای این منظور از یک آبشکن کوتاه تر(فرعی) دئر بالادست اولین آبشکن استفاده می شود که به دو صورت عمود بر جریان و زوایه دار نسبت به جریان قرار می گیرد.نتایج بر اساس برازش رگرسیونی بر داده های آزمایشگاهی به صورت رابطه ای جهت تخمین میزان کاهش آبشستگی دماغه اولین آبشکن نسبت به دو حالت بدون آبشکن فرعی و با آن ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آب شکن ، آب شستگی ، درصد تنگشدگی ، زاویه آبشکن ، مدل آزمایشگاهی