بررسی الگوی پیچان رودی رودخانه سیستان با استفاده از شاخصهای ضریب خمیدگی و زاویه مرکزی

رودخانه یکی از شریان های حیاتی زندگی انسان هاست که همواره در پیدایش و توسعه جامعه بشری و ایجاد تمدن های مختلف نقش قابل توجهی داشته است. محدوده مورد بررسی این مطالعه، رودخانه سیستان واقع در جنوب شرق کشور، در دشت سیستان می باشد. این رودخانه وظیفه آبیاری 70 درصد از اراضی کشاورزی دشت سیستان را بر عهده دارد و شاهرگ حیاتی این منطقه به شمار می رود. برای تعیین الگوی این رودخانه از محل سد کهک تا دریاچه هامون هیرمند از ضریب خمیدگی (به روش لئوپولد و ولمن) و نیز زاویه مرکزی (به روش کورنایس)، به عنوان ابزار غیرفیزیکی و از تصاویر ماهواره ای به عنوان ابزار فیزیکی تحقیق استفاده شده است. بر طبق نتایج مطالعه حاضر میانگین ضریب خمیدگی قوسها برابر با 16/1 بدست آمد که بیانگر بالابودن نسبت پیچ و خم رودخانه سیستان است. همچنین 4 مورد از مئاندرها با توجه به درجه سینوزیته بزرگتر از 4/1 ناپایدار شده اند. از طرفی بر طبق مدل کورنایس، 55/79 درصد شاخص زاویه مرکزی قوس های رودخانه سیستان در زمره پیچان رود توسعه یافته قرار دارند. ضرایب به دست آمده از طریق این مدل ها، ضرورت تثبیت بستر را از طریق روش های مدیریتی، بیولوژیکی و مهندسی سازه را ایجاب می کند

کلیدواژه ها:

پیچان رود ، رودخانه سیستان ، زاویه مرکزی ، ضریب خمیدگی