ارزیابی میزان توسعه یافتگی شهرستانهای استان اصفهان از نظر برخورداری از شاخص های بهداشتی درمانی

جهت آگاهی از سطح توسعه و کاهش نابرابری های منطقه ای و در نتیجه دستیابی به توسعه پایدار شهری و پیشرفت در فرایند برنامه ریزی ، شناخت و بررسی تفاوت های موجود بین مناطق مختلف در سطح استان از اهمیت فراوانی برخوردار است. لذا پژوهش حاضر با هدف ، بررسی وضعیت شاخصهای بهداشتی درمانی شهرستانهای استان اصفهان و رتبه بندی آنها از نظر برخورداری از شاخصهای توسعه و با روش توصیفی تحلیلی انجام شده است. بر این –اساس و با استفاده از داده های سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1331 ، تعداد 11 شاخص در زمینه خدمات بهداشتی درمانی در استان اصفهان انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفته و با استفاده از روش – topsis و همچنین نرم افزار excel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. و نتایج آن با استفاده از نرم افزار Gis به صورت نقشه ترسیم شدهاند. یافته های بدست آمده حاکی از اختلاف فاحش بین شهرستانهای استان از نظر برخورداری از خدمات بهداشتی – درمانی است به گونه ای که شهرستانهای اصفهان و کاشان در بالاترین سطح توسعه قرار دارند و شهرستانهای خور و بیابانک، دهاقان و چادگان جز شهرستانهای کاملا محروم از نظر شاخصهای مورد بررسی محسوب میشوند

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه پایدار شهری ، استان اصفهان ، مدل TOPSIS ، شاخص بهداشتی درمان